Το φούντωμα του Απριλομαγιού που κοκκινίζει πάλλευκους καρπούς, θόλους γαλάζιους, του Ιούνη τα ερωτόπληκτα ιστία, τα ξέσκεπα του Ιούλη στήθη που τα ρουφούν Αυγούστου χείλη φλόγινα, η μελωδία του Σεπτέμβρη διαδέχεται ενώ τα φύλλα λυπημένα μουρμουρίζουν το αναπότρεπτο....

Όταν γυρίσεις στο κρυφό μας ακρογιάλι μετά από χρόνια όταν τα πάντα έχουν χαθεί δίπλα στον βράχο που καθόμαστε το βράδυ θα θυμηθείς του έρωτα μας το φιλί . Λόγια και όρκοι που δώσαμε μαζί τους πήρε ο άνεμος τους πήρε κι η βροχή μόνο το κύμα θα αγγίζει τη γωνιά εκεί...

Με αποκαλούν Χιονονιφάδα γιατί τα δάκρυα μου σαν χιόνι πέφτουν. Ενώπιον εκείνου που ταπεινά ζητά την προστασία από τους ανέμους. Εκείνου που οι υπόλοιποι ξέχασαν μα εμείς καθημερινά βλέπουμε στους δρόμους. Και με ένα κύπελο ζητά το κάτι λίγο για να εξοπλιστεί με μία...

Παίρνεις το κάρβουνο και σχεδιάζεις. Τι σχεδιάζεις παιδί; Σχεδιάζεις ό,τι ζωντανό βλέπεις, με το κάρβουνο τα χέρια σου βάφονται, όμως όχι μαύρα. Γεμίζουν χρώματα. Παίρνεις τις ξυλομπογές και ζωγραφίζεις. Τι ζωγραφίζεις μικρέ άνθρωπε; Ζωγραφίζεις βουνά, λίμνες, κι...

Το μυαλό τα συνδέει περίεργα τα βιώματα. Οι στιγμές είναι σαν γυμνά σώματα, που ντρέπονται για την γύμνια τους.   Ένα πρόσωπο ξαφνικά σου φέρνει αναγούλα. Οι στιγμές μαζί του είναι σαν πληγές στα ούλα, που πονούν όταν αγγίζεις τις πτυχές τους.   Ένα μέρος...