Περπατάς ίσια μπροστά

μετρημένα βήματα.

Σε κοιτάζω κι έτσι όπως πας

άνθρωπος είσαι ή μηχανή;

πες μου κι εσύ για τί λογάς;

Από το καλούπι το σωστό φτιαγμένος

και αυστηρά προσηλωμένος

σε καθήκοντα και υποχρεώσεις

κι όλη την ψυχή να δώσεις.

Μα καημένε μου κι αυτή

πόσα λες μπορεί να αντέξει;

που να σταθεί και που να τρέξει;

Προσπαθεί και το παλεύει

μόνο σωστά να προχωρά και να πηγαίνει

και να πράττει και «ορθώς»

και να πράττει και «καλώς».

Να είναι όλα τακτοποιημένα

μες το καλούπι και ευθυγραμμισμένα.

Περπατάς και πας και προχωράς

και το βλέμμα σου δεν το σπαταλάς.

Κοίταξε όμως και γύρω σου για κοίτα

και βγες έξω απ΄ την ευθεία.

Παραπάτα λίγο που σου λέω

γιατί η ζωή σου είναι μία.

Μη φοβάσαι ας σκοντάψεις

κι έτσι πάνω της θα πέσεις

δώσε βρε άνθρωπε στον εαυτό σου την ευκαιρία

να τη ζήσεις να τη νιώσεις.

_

γράφει η Άννα Ρουμελιώτη

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!