ΒΡΟΓΧΟΣ
Βλέπω τα σώματα
Σωριασμένα στο χώμα
Πάνω από το καθένα
Καρφωμένο ένα δικράνι
Από κάτω του
Τα κορμιά χτυπιούνται
Κουνούν χέρια και πόδια
Με απόγνωση
Ταλανίζονται
Βγάζουν σπαραχτικές κραυγές πόνου
Τα μάτια τους
Μένουν ορθάνοιχτα από τον τρόμο
Χάσκουν σ’ ένα κρανίο
Που μάτωσε από το βολόδερμα
Κείτονται αξιολύπητοι
Έρμαια των παθών τους
Μια μαύρη επιγραφή
αιωρείται πάνω τους
Με ολόχρυσα γράμματα
εγχάρακτη είναι
η κατάρα του καθένα
ΕΝΟΧΗ
ΦΟΒΟΣ
ΑΔΥΝΑΜΙΑ
ΑΝΑΓΚΗ
ΠΟΘΟΣ
ΧΡΕΟΣ
ΜΙΣΟΣ
Τους σκεπάζουν
Λάβα πυρακτωμένη
Όσο προσπαθούν να ξεφύγουν
Τόσο πιο βαθειά βυθίζονται
Ο πανικός τους θολώνει
Δε νιώθουν, δεν αντιλαμβάνονται
Οι διχάλες στο πλάι είναι στεριωμένες
Δε τους κρατούν καρφωμένους
Μια κίνηση,
Ένα απλό κούνημα του χεριού
Και όλα πηγαίνουν παράμερα
Ελεύθεροι εύκολο είναι να γίνουν
Μα τότε ορθοί πως θα πορεύονται;
_
γράφει η Καλλιόπη Πασχαλίδου
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Πόπη τι σκηνή κόλασης και τούτη! Ανατρίχιασα !. Σκιάχτηκα. Τάπαιξα, που θάλεγε και ο εγγονός μου. Εύχομαι Άγιες Μέρες που είναι ποτέ κανείς να μη βρεθεί σε τέτοια σκηνή είτε στη ζωή τούτη είτε στην άλλη. Χρόνια Πολλά
Και ορθοί και ελεύθεροι …… και ο βρόγχος του άδικου χίλια κομμάτια ας γίνει …. θαυμάζω τον μονολογο σας… Χρόνια καλά!!
Συγκλονιστικός ο μονόλογος σας!!! Χρόνια σας πολλά!!!!
χρόνια πολλά με δύναμη αλλαγής, να είστε καλά!
Χρόνια πολλά, ευχαριστώ πολύ!
χρόνια πολλά σε όλους σας!Τρομαχτικό μεν δεν ξεπερνά την ζωή μας όμως..και όμως μια κίνησα αρκεί!!!
ένας δυνατός μονόλογος..!!
Μάχη ,σ’ευχαριστώ πολύ για τις αναρτήσεις , τα σχόλια και ιδιαίτερα τις επιλογές των φωτογραφιών που τις βρίσκω καταπληκτικές!!!
Σας ευχαριστώ πολύ. Είναι χαρά μου να επιμελουμαι τόσο δυνατά κείμενα. Χρόνια πολλά!
Πολύ ωραίο!!