Ένα παραλήρημα της αγαστής συνεργασίας νόησης, αίσθησης, το οποίο φανερώνει την εκμυστήρευση της φαντασίας.

Ο πυρετός τσακίζει την προσμονή του ορίζοντα μακραίνει η γραμμή. Τη νύχτα κλονίζονται οι θείες σιωπές είναι οι ώρες που πεθαίνουν οι αντοχές και οι αναμονές στου χρόνου τις εσοχές Το είναι μου Πηνελόπη ταξιδεύει σε σένα τα μάτια παραμένουν στην αντένα δεμένα. Τη...

Τα ξυράφια τής μνήμης, χαρακώναν τους ελεύθερους ήλιους, που σημαδεύαν οι άνθρωποι με τα δόρατα τους.   Κι όταν ανοίξαν τα στήθια τους, να μιλήσουν, ζωστήκαν την αθανασία, που την λιτάνευες σε μια σάρκα φθαρτή.   Οι κόρφοι σηκώναν την υπερηφάνεια της ύλης,...