Στρείδι μου ερωτικό
μαστίγιο η γεύση σου,
ευωδιάζεις νοσταλγίες Καλλονής
φυλλομετράς τις ανέραστες μου γεύσεις
στους δρυμούς του ουρανίσκου μου,
μακάρια σιωπηλό
στα έγκατα του σώματος μου.
Γεύσεις που πέρασαν
απ’ τις αστροφεγγιάς τα μέρη,
λάμπουν όπως η επιθυμία
μαθητευόμενης λάμας.
Η κρούστα του ουρανού σπάει
όταν στην αγκαλιά μου ψήνεσαι,
αγριεμένη η ιριδίζουσα Πανσέληνος
τεθλασμένη γλώσσα έβγαζε στο κενό.
Πόσο γλυκά είναι τα χείλη σου
στην ηχώ των κυμάτων του κόλπου.
_
γράφει ο
Υπέροχο ποίημα απ τα καλύτερα του Χάρη