Για εκείνη τη ματιά που ζητιάνεψες φεύγοντας
Για εκείνα τα βράδια που έκλαψες σηκώνοντας όλα τα βάρη του κόσμου
Που ένιωσες την προδοσία να κυλάει ως ιδρώτας στο μέτωπό σου
Την αδικία να σε μαστιγώνει
Την υποκρισία να σου αλλάζει βούληση
Την ψευτιά να σε χαιρετά με πείσμα
Για εκείνο το πικρόχολο φιλί που ανταλλάξαμε στη σκέψη μας και φυλάξαμε στις ψυχές μας…
_
γράφει η Σοφία Σκλείδα
Πόσο οικείοι οι στίχοι σας!!! Πάρα πολύ όμορφο ποίημα!!!
Kαλημέρα Άννα μου! Καλή εβδομάδα να έχουμε! Σε ευχαριστώ από καρδιάς για τα καλά σου λόγια!
Για όλα εκείνα Σοφία μου…❤️Υπέροχο!!! Μπράβο!!!
Ευχαριστώ θερμά Σοφία μου!
Είδα τη πένα σου να δακρύζει! κατά όπως αρμόζει στούς ωραίους ποιητές!!!
Αγαπημένη μου Ευαγγελία σε ευχαριστώ ολόψυχα!