Ένα μωρό μέσα στο χειμωνιάτικο κρύο,
παρατημένο στο κατώφλι ενός ξένου.
Τα ζεστά χέρια της μητέρας του το άφησαν εκεί.
Ζητώντας μια θέση σ’ αυτή τη γη
κραυγάζει από το βάθος του μικρού του είναι
όταν εκείνη φεύγει τρέχοντας, σαν αθόρυβη σκιά.
Αντιστέκεται με όλη του την δύναμη
στις νεογέννητες δυνάμεις που του επιτίθενται
περιμένοντας κάποιον να εμφανιστεί.
Η μητέρα του είναι τώρα ένα φάντασμα.
Κι εκείνο θα κουβαλά το πόνο της για πάντα,
-αν θα έχει το “για πάντα”.
_
γράφει η Βασιλική Δραγούνη
0 Σχόλια