Πες μου τώρα που φεύγεις
Για ποια όνειρα πικρά στενάζεις
Και ποιες ψυχές μαζί τους στον Άδη σε παρασέρνουν
Θολή ματιά σαν θάλασσα με γαλάζιες αναμνήσεις
Και ένα δάκρυ για συγγνώμη άφησες
Ήθελες να τρέξεις εκεί που το σήμερα είναι αιώνιο
Με λευκά σεντόνια και πρόσωπα αγαπητά
Δίπλα σε αμυγδαλιές μυρωδάτες και κάποιους καημούς
Δύναμις
Και λίγος πόνος
Αυτό είναι η Ζωή
Αγάπη και πλεγμένα χάδια αοράτων
Αυτό είναι ο Θάνατος
_
γράφει η Ελένη Σταματίνα Τσαγγούρη
0 Σχόλια