Κάποτε, όταν τα πουλιά
εκκόλαπταν την άνοιξη
μες στα γυαλένια μάτια τους
το άγιο φως της μέρας
καθρέφτιζε ένστικτα άφευκτα
στο τζάμι του το νοτισμένο.
Τώρα, ετοιμόρροπα
στα χαλαρά κλουβιά των δέντρων
πίσω από φύλλα αναιμικά
δεν βλέπουν τίποτα στην ξαστεριά
και το παλιό τραγούδι τους
είναι γυαλί σπασμένο.
_
γράφει η Βασιλική Δραγούνη
Το σχόλιό σας είναι επιθυμητό!
0 Σχόλια