Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να σε θυμάται
Τι να θυμηθώ...
Σαν η σκέψη μου ακουμπάει τη μορφή σου, η ψυχή μου πονάει.
Τολμώ μόνο να φέρω μπρος μου κείνο το πρώτο σου βλέμμα,
που τότε πίστευα πως ήταν τόσο αληθινό!
Το πρώτο άγγιγμα σου, το πρώτο άκουσμα της φωνής σου.
Τα μάτια γίνονται υγρά...
Σταματάω να θυμάμαι...
Δεν επιτρέπω πλέον, στον εαυτό μου να σε θυμάμαι.
Έπνιξα το συναίσθημα μου, ένα ανοιξιάτικο πρωινό στης θάλασσας την αλμύρα.
Τότε που μου είπες πως δε μ’ αγαπάς.
Τότε που κατάλαβα πως ζούσα μέσα σ’ ένα ψέμα.
Τότε που βρέθηκα μονάχη μέσα σε μια ερημιά.
Τότε που ζήτησα το χέρι σου και ούτε καν γύρισες να με κοιτάξεις.
Έτσι λοιπόν και εγώ απαγόρευσα στον εαυτό μου να σε σκέφτομαι.
Μα η καρδιά που ‘ναι λεύτερη, καμιά φορά χτυπά στους ρυθμούς σου.
Και γίνεται φουρτούνα στα γαλήνια νερά μου
και έρχεται βοριάς στην ηρεμία της ζωής μου.
Μαζεύω ό,τι δύναμη έχω απ’ τα συντρίμμια μου και κλείνω σιγά σιγά την πόρτα,
να μην μπάζει άλλο.
Από καιρό λέω να επισκευάσω μια χαραμάδα, που υπάρχει από τότε που έφυγες,
μα συνέχεια το αναβάλλω.
Μάλλον δε θέλω να την επισκευάσω.
Ίσως να θέλω κάπου κάπου να νιώθω το δρόσο της αύρας σου.
Να με ξυπνά και ας πονάω!
Γιατί εγώ αγάπη το ονόμασα κείνο το δυνατό συναίσθημα για σένα!
_
γράφει η Βασιλική Μουργελά
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Σε όσες απαγορεύσεις και αν υποβάλλουμε τον εαυτό μας, αυτός θα βρει τρόπο να ξεφύγει. Πόσο σκληρό είναι αλήθεια να σου λέει ο άλλος ότι δε σε αγαπά; Μου άρεσε πάρα πολύ.!!!
Καλημέρα Βάσω!Σ ευχαριστώ πολύ!
Εγώ πάλι θα πρότεινα να επισκευαστεί γρήγορα η χαραμάδα. Γιατί να ξυπνά και να πονά κανείς σε ένα μονόπλευρο συναίσθημα;
Καλημέρα…
Καλημέρα Μάχη!!!Σωστά , η χαραμάδα θα επισκευαστεί σύντομα…..γιατί διαφορετικά βλέπω να μπάζει πολλά νερά και θα πλημμυρίσουμε….
Πολύ ωραίο κείμενο Βασιλική, πράγματι η αγάπη πονάει όταν είναι μονομερής και η καρδιά δεν υπακούει στο νου. Ο χρόνος είναι ο μόνος γιατρός, αλλά για τέτοια θέματα περνάει πολύ αργά. Καλή συνέχεια!
Ευχαριστώ Μάρθα!!!Καλή συνέχεια και σε σένα.
Όταν σου κλείνουν μια πόρτα σκέψου πως υπάρχουν και παράθυρα…Άνοιξέ τα …Από κει μπορεί να μπει ο ήλιος να ζεστάνει το κουκούλι της μοναξιάς και να γεννηθεί η πεταλούδα της ψυχής σου!
ΜΠΡΑΒΟ!!!
Βλέπω τις ακτίνες του ήλιου απ’ το παράθυρο….σου στέλνω μια χαμογελαστή καλημέρα!!!
Και για να συμλπηρώσω αυτά που είπε η Μάχη με κάτι που λέγαμε στα χρόνια της ΣΟΦΗΣ τελικά νιότης μας :”TO LOVE, IS NOTHING.
TO BE LOVED, IS SOMETHING.
TO LOVE AND BE LOVED IS E V E R Y T H I N G !!!!
ΓΙΑΤΙ:
Oι χαραμάδες πονάνε και πονάνε πολύ . Είναι ένα είδος αυτομαστιγώματος. Ζητείται κατάλληλος μαραγκός να τις ”επουλώσει”.Ψάξτον …
Καλημέρα Λένα!!!Έβαλα ήδη ”αγγελία” και μάλλον κάτι γίνεται…..
Δυνατό και το θέμα αλλά και ο τρόπος που το προσεγγίσατε… έτσι είναι ο έρωτας αλλιώς μετράει στον καθένα μας! Όσο για τις χαραμάδες… μόνο χρόνος χρειάζεται και πάντοτε κλείνουν!!! Μπράβο σας!!!!!
Σας ευχαριστώ πολύ!!!