27.09.2015

Δεν θυμάμαι ποιος είμαι

Δεν θυμάμαι ποιος είμαι,

ακουμπώντας έτσι στο φτερό,

αφουγκραζόμενος της νύχτας τον γκριζοκίτρινο δρόμο

 

Δεν βαστάω άλλο ν’ ακούω

τους αρμούς της νύχτας

να τρίζουνε –

κι όμως,

σε μια ξέρα, με τα χέρια σταυρωμένα,

πίνω ασπροκόκκινα δόντια

απ’ το σάπιο μπουκάλι

κι αρρωσταίνει η πλάση γύρω μου

και πάνω μου τα χέρια της απλώνει τα τώρα πια μιασμένα

 

Βυζαίνεις κι εσύ απ’ τη μεγάλη θηλή της οικουμένης,

μες στα πορτοκαλιά νερά και στα πρωτοτόκια

βουτηγμένη και πνιγμένη,

απ’ ανοιχτά παράθυρα κοιτάζοντας ολοένα,

ψάχνοντας μες στ’ άδεια δωμάτια

τους ήχους

 

Δεν θα γλιτώσουμε ποτέ από τούτον τον βραχνά –

μόνο σε μια σταγόνα της μνήμης κλεισμένοι μέσα,

θ’ αναζητούμε δρόμους γνωστούς

 

Μια πνοή μ’ απόμεινε, σ’ αυτά τα χρόνια,

σ’ αυτά τα μέρη,

και στο τσάκισμά της το γοργό,

θα σπάσει της εμορφιάς το πρόσωπο

 

_

γράφει ο Βασίλης Πανδής

Ακολουθήστε μας

Υπνοβάτες

Υπνοβάτες

Κάθομαι, κοιμάμαι. στέκομαι κοιμάμαι  και ξαπλώνοντας πάλι κοιμάμαι. Υπνοβατώντας ψάχνω την ελπίδα  μες στο βαθύ το χάος. Με ύπνο το ξεπερνάω.  Στον ύπνο βρίσκω ηρεμία,  στο ξύπνιο με πιάνει μελαγχολία κι εκεί που λέω να το παλέψω  με κυριεύει υπνηλία. Σμίγω με...

ο θόρυβος

ο θόρυβος

Τους άκουγε όλη νύχτα Άλλοτε να ερωτεύονται και άλλοτε εκείνη να σπάει σε ό,τι πολυτιμότερο είχε Τότε ήταν που τα δάκρυά της χτυπούσαν με κρότο το ταβάνι όπως πέφτουν δεκάδες τα παιδιά από τα πολυβόλα ή όπως εκείνα τα πουλιά κλείσανε τις φτερούγες τους και παραδόθηκαν...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

ο θόρυβος

ο θόρυβος

Τους άκουγε όλη νύχτα Άλλοτε να ερωτεύονται και άλλοτε εκείνη να σπάει σε ό,τι πολυτιμότερο είχε Τότε ήταν που τα δάκρυά της χτυπούσαν με κρότο το ταβάνι όπως πέφτουν δεκάδες τα παιδιά από τα πολυβόλα ή όπως εκείνα τα πουλιά κλείσανε τις φτερούγες τους και παραδόθηκαν...

Ιουνίου αναμνήσεις

Ιουνίου αναμνήσεις

  Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει… Τι μένει απ’ τον Ιούνη;   Η βόλτα στα σοκάκια της Άνω Πόλης. Η ιεροτελεστία του φιλιού – κρυμμένη στις βουκαμβίλιες, μακριά απ’ τις αδιάκριτες ματιές –   Γύρω γιασεμιά, λουλούδια κι ασπρισμένοι τοίχοι. Σοβάδες που ξεκολλούν και...

Σε προσμένω

Σε προσμένω

Σε προσμένω κάτιΔιάπυρους Ιούνηδες καιΤ’ απεχθή φθινόπωρα. Τους ενδιάμεσους μήνες Είτε τρώω χιόνι καιΦλέγομαιΕίτε κρεμάμενος σε μια σεκόγιαΣφίγγω τη θηλή Και σου γράφω ποιήματα.   _ γράφει η Παρασκευή...

2 σχόλια

2 Σχόλια

  1. Μαριανθη πλειωνη

    Πολύ όμορφοι οι στίχοι που μοιραστήκατε μαζί μας!!!

    Απάντηση

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *