5.06.2016
Ποίηση

Διάθεση

Στρατής Παρέλης

rain_water_b

Μπουρίνια μεθυστικά, είσαι μέσα στις έννοιες μου,
ξεσπαθώνω κάποτε ξεσπαθώνω,
μανίζω με τον εαυτό μου ακόμα, σπάζω τη διάθεσή μου κομματάκια,
ακούω και δεν ακούω, έχω καβούκι, έχω όστρακο, οχυρώθηκα
πολύ, τρέχω και αγαπώ και το σημειωτόν μου, δακρύζω
γελώ, ζω τις αντιφάσεις πιωμένος και αδαής, α εστεμμένη μοναξιά μου
σε πόσες διαθέσεις με υπέβαλες! Λυπούμαι και χαίρομαι,
είμαι δάσκαλος και είμαι μαθητής,
είμαι μια φάση ρεύματος που τροφοδοτεί
τη θνητότητα με αμεριμνησία Θεού…

_

γράφει ο Στρατής Παρέλης

 

Ακολουθήστε μας

Μέσα σε λίγα εκατοστά

Μέσα σε λίγα εκατοστά

  Πώς χωρούν όλες οι ομορφιές   όλη η ζωή μας πώς χωρά  μέσα σε λίγα εκατοστά;   Σε μια κάμαρη μικρή  σε ένα δωμάτιο φθηνό  σε ένα εύθραυστο κορμί  σε μια γωνιά    Πώς ο κόσμος μας όλος  η ευτυχία και η χαρά  μέσα από τα μάτια σου περνά;    Πόσοι βοριάδες και...

Το Αλάτι των Ονείρων

Το Αλάτι των Ονείρων

  Σε ένα ψαροχώρι γεννήθηκα,  εκεί, δίπλα στο κύμα και την αρμύρα, έχτισα τα όνειρά μου. Με το πρώτο φως άκουγα τις βάρκες  να σπάνε τη σιωπή του πρωινού  και τις φωνές των ψαράδων να μπλέκονται με το τραγούδι του ανέμου. Εκεί, έμαθα να διαβάζω τα σύννεφα,  να...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Το Αλάτι των Ονείρων

Το Αλάτι των Ονείρων

  Σε ένα ψαροχώρι γεννήθηκα,  εκεί, δίπλα στο κύμα και την αρμύρα, έχτισα τα όνειρά μου. Με το πρώτο φως άκουγα τις βάρκες  να σπάνε τη σιωπή του πρωινού  και τις φωνές των ψαράδων να μπλέκονται με το τραγούδι του ανέμου. Εκεί, έμαθα να διαβάζω τα σύννεφα,  να...

τα παιδιά που φύγαν

τα παιδιά που φύγαν

Εμείς αγαπημένη δε θα μάθουμε ποτέ για εκείνα τα παιδιά που ταξίδεψαν πάνω σε οβίδες όπως τα πουλιά ταξιδεύουν με ένα άχυρο στο στόμα αφήνοντας τον άνεμο να δεχτεί το σώμα τους και την ψυχή τους στα δάκρυα μιας μάνας Μήτε για εκείνα που σε ένα στενόχωρο δωμάτιο...

Αντανακλάσεις

Αντανακλάσεις

Απ’ την χερσόνησο του Σίτβε, μέρος εξωτικό μα όχι ξακουστό, από το πιο απόμερο σημείο, της τάφρου του ερωτικού μου πόθου, ξεκινά• Στο δέρμα του λαιμού μου, κοντά στο πιο διακριτό οστό του γυναικείου σώματος , εκείνο που τραβάει τα ανδρικά τα βλέμματα,αν η ματιά είναι...

8 σχόλια

8 Σχόλια

  1. ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΛΟΚΑΜΑΚΗ
    ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΛΟΚΑΜΑΚΗ στο 05/06/2016 σε 9:16 μμ

    Στρατή ,
    Το ποίημα σου έχει παλμό,ρυθμό…κάτι σαν το καλπασμό ενός περήφανου αλόγου!
    Το άτι της έμπνευσης!!!!!!!
    ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!!!

    Απάντηση
  3. Μάρθα Δήμου
    Μάρθα Δήμου στο 06/06/2016 σε 5:55 μμ

    “είμαι μια φάση ρεύματος που τροφοδοτεί
    τη θνητότητα με αμεριμνησία Θεού…”
    Πολύ έντονοι στίχοι με βαθύ νόημα ζωής!!!! Μπράβο!!!!

    Απάντηση
  5. Ανώνυμος
    Ανώνυμος στο 07/06/2016 σε 1:21 μμ

    ποιήση Στρατή Παρέλη, ρεύμα υψηλής τάσης, προσοχή!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου