Μπουρίνια μεθυστικά, είσαι μέσα στις έννοιες μου,
ξεσπαθώνω κάποτε ξεσπαθώνω,
μανίζω με τον εαυτό μου ακόμα, σπάζω τη διάθεσή μου κομματάκια,
ακούω και δεν ακούω, έχω καβούκι, έχω όστρακο, οχυρώθηκα
πολύ, τρέχω και αγαπώ και το σημειωτόν μου, δακρύζω
γελώ, ζω τις αντιφάσεις πιωμένος και αδαής, α εστεμμένη μοναξιά μου
σε πόσες διαθέσεις με υπέβαλες! Λυπούμαι και χαίρομαι,
είμαι δάσκαλος και είμαι μαθητής,
είμαι μια φάση ρεύματος που τροφοδοτεί
τη θνητότητα με αμεριμνησία Θεού…
_
γράφει ο Στρατής Παρέλης
Στρατή ,
Το ποίημα σου έχει παλμό,ρυθμό…κάτι σαν το καλπασμό ενός περήφανου αλόγου!
Το άτι της έμπνευσης!!!!!!!
ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!!!
ευχαριστώ πολύ κα Πλοκαμάκη- με τιμά η κρίση σας..
“είμαι μια φάση ρεύματος που τροφοδοτεί
τη θνητότητα με αμεριμνησία Θεού…”
Πολύ έντονοι στίχοι με βαθύ νόημα ζωής!!!! Μπράβο!!!!
Υπέροχο Στρατή…
(το “μανίζω” τάραξε και το κρητικό μου αίμα)
ποιήση Στρατή Παρέλη, ρεύμα υψηλής τάσης, προσοχή!
ευχαριστώ πολύ!
να αγαπούμε τις λέξεις Μάχη, να τις αγαπούμε..
να είσαι καλά…