12.01.2024

Δρόμοι χωριστοί

Του άρεσε να την χαζεύει, του άρεσε να της μιλά,

Του άρεσαν τα πάντα πάνω της χωρίς υπερβολές.

Έτσι της έλεγε πάντα και εκείνη του γελούσε.

Ήταν χαρούμενη κοντά του και την έκανε να ελπίζει,

Στο αέναο, σε αυτό το κάτι που βρίσκεις μία φορά,

Και κρατάς για πάντα μέσα σου κρυμμένο.

Όμως έπρεπε να ακολουθήσουν δρόμους χωριστούς.

Η καρδιά του προχώρησε και την ξεπέρασε,

Και εκείνη έμεινε να τον κοιτά σε ένα λιμάνι,

Να του χαμογελά όπως την πρώτη μέρα.

Να χαίρεται που έφυγε να κυνηγήσει το όνειρο,

Σε εκείνο το πλοίο που το έσπρωχνε ο άνεμος.

Ήθελε την ευτυχία του πιο πολύ από όλα,

Της άρεσε να τον θυμάται έτσι,

Της άρεσε η τελευταία τους αγκαλιά.

Της άρεσαν τα πάντα πάνω του ακόμα και τώρα.

Ίσως σε μία άλλη ζωή ή εποχή του χρόνου,

Έπιασε τον εαυτό της να σκέφτεται και να ονειρεύεται,

όσο τα πόδια της την τραβούσαν μακριά του. 

 

_

γράφει η Δέσποινα Φαναράκη

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Real News https://youtu.be/2a72XROiaaUΚαθημερινή https://youtu.be/TvC4bKhFsr8?si=NU_CAZ-ZoUZtWPeR https://youtu.be/x7nNBchmgw8?si=kp3f-okyaaz7rDHxΠρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των...

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Φόβος Φοβάμαι.  Φοβάμαι πως θα ’ρθει εκείνη η μέρα που μονάχα θα υπάρχω, μα δεν θα ζω. Ένα χέρι πλησιάζει.Είναι κρύο.Φοβάμαι.Το χέρι που κάποτε αγκάλιαζε τις πληγές μου – ή έτσι νόμιζα, τουλάχιστον –τώρα έχει γίνει ένας βαρύς βράχος που προσπαθεί να με αφανίσει....

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Χθες, με μια κίνηση ηχητική και πρόσχαρη, άναψα τα κεριά που έχω στο σαλόνι μου. Όχι όλα ▪︎ μόνο εκείνα που μου πρόσφεραν την χαρά της συμμετρίας. Μα το ξέρεις▪︎ ακόμα και εκεί πρέπει να υπάρχει μία τάξη έτσι για να πιστέψω πως μπορώ να γαληνέψω το εσωτερικό μου χάος....

Δεν έχω οξυγόνο

Δεν έχω οξυγόνο

Σας παρακαλώ, κύριε, δεν έχω οξυγόνοΑφήστε να με αναπνεύσω Εκκωφαντική σιωπή ναρκοθέτησε το πεδίοΒαραθρώδες κενό μες στης γης τα αποκαΐδιαΗ φύση κλαίει, σπαράζει, θρηνεί, μεμψιμοιρεί και σκούζειΕκφωνεί τον επικήδειο λόγοΜπροστά σε μαρμαρωμένο ακροατήριο των ψυχών Σας...

1 σχόλια

1 Σχόλιο

  1. Ανώνυμος

    Ευχαριστούμε, κυρία Φαναράκη!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου