Η νυχτιά απίστευτα μικρή
να χωρέσει δυο ζωές δε της το ‘παν ότι θα ζητήσω
όχι σαν χάρη, μα προσταγή
δυο ευχές κρατάω της είπα
μια γι’ απόψε να μη ξημερώσει
στ’ όνειρα της επισκέπτης ακάλεστος να τριγυρνώ
κι ας χάνομαι
και μια ακόμη γι’ αύριο
ο Χρόνος να πάψει διψασμένος να περνά.
_
γράφει ο Βασίλης Μαντικός
0 Σχόλια