Δυο ξένοι
Είναι στιγμές που ο λογισμός μου
σε συναντά στα δύσβατα μονοπάτια σου
μονάχα οι ματιές μας αντάμωναν, προσπερνάμε σαν δύο ξένοι
Γίναμε ξένοι τώρα πια, δύο άγνωστοι ανάμεσα στο πλήθος
και να σκεφτείς πως κάποτε οι ψυχές μας συμπορεύτηκαν στο χρόνο.
Βάφτηκαν μαβιά οι αναμνήσεις
έγινε χαλικόστρωτος ο ανήφορος
Το λιβάδι με τις παπαρούνες
έγινε διψασμένος κάμπος
Μόνο τη ματιά σου έχω να θυμάμαι σε τούτη τη συνάντηση.
Τίποτα άλλο δε μ’ αγγίζει πια!
_
γράφει η Βασιλική Μουργελά
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
όμορφο…Καλώς ήρθατε!
[καλά ταξίδια στον “Αστρομικρούλη” σας]
Ευχαριστώ θερμά!!!Όμορφη συνέχεια….
Τι λυπηρο μετά από μια κοινή πορεία, να καταλήγουν δύο άνθρωποι ξένοι. Και όμως, πραγματικό. Πολύ ωραίο!!!
Καλημέρα!!!Ευχαριστώ!!!
Υπέροχο το ποίημά σας μπράβο σας!!!!!!
Να είστε καλά!!!Ευχαριστώ πολύ!!!