Στης αυγής το πρώτο χάδι
ένα ασύμμετρο σκίρτημα
χτυπά απαλά το παράθυρο
και δείχνει σ’ εμάς
το βρεγμένο οδόστρωμα.
Ικετεύει για στάλες χαράς
να τελειώσουν τα αίματα
οι ρωγμές μιας στιγμής.
Μέχρι να ’ρθει το έρεβος
θα στερέψουν τα δάκρυα
θα φωλιάσει σιωπή…
Σκεφτικοί θα σταθούμε
στις καινούργιες ζωές
που περνάνε αθόρυβα
και μυστήριες μοιάζουν,
στα ακλόνητα μάτια.
_
γράφει η Πόπη Κλειδαρά
Δυνατές οι εικόνες και τα μηνύματα!!Πολύ όμορφο!!
Σ’ ευχαριστώ Άννα μου! Καληνύχτα…
Ικετεύει για στάλες χαράς
να τελειώσουν τα αίματα
οι ρωγμές μιας στιγμής.
Συγκλονιστικό το ποίημά σου Πόπη!!! Μπράβο !!!
Σοφία μου, σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Καληνύχτα!
Μου άρεσε πολύ! Καλημέρα…
Χαίρομαι Μάχη μου! Καλό μεσημεράκι!
Πολύ ωραίο Πόπη! Μπράβο!
Σ’ ευχαριστώ πολύ Χριστίνα μου!
Κυλάει ο λόγος σου, Πόπη μου!… Σαν ρυάκι …κελαριστός γεμάτος εικόνες! ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!!!
Ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια! Καλό μεσημέρι!