-Καλημέρα.
-Παρακαλώ;
-Είμαι ο ποιητής που μιλήσαμε χθες για την ποιητική συλλογή που σας έστειλα για αξιολόγηση.
-Ο κύριος Αποστολίδης;
-Ναι.
-Καθίστε. Λοιπόν, τα ποιήματα σας είναι έξοχα. Έχουν μια ρομαντική χροιά, γεμάτα εικόνες. Σε σημείο που λειτουργούν και οι πέντε αισθήσεις του αναγνώστη.
-Σας ευχαριστώ πολύ.
-Δεν χρειάζεται. Τόσα χρόνια στις εκδόσεις έχω μάθει να αναγνωρίζω τα γνήσια ταλέντα. Μπορώ να πω ότι ο ποιητικός σας λόγος έχει κάτι από Μπλέηκ.
-Οπότε να υποθέσω ότι σας ενδιαφέρει να εκδώσετε τη δουλειά μου;
-Εννοείται. Ένα τέτοιο αριστούργημα δεν θα μπορούσε να μού διαφύγει. Όμως… Όπως ξέρετε οι καιροί είναι δύσκολοι. Θα πρέπει να χρηματοδοτήσετε την έκδοση.
-Το ξέρω. Έτσι λειτουργεί το σύστημα.
-Εμείς ξέρετε για κάθε ποιητική συλλογή ζητάμε ένα ποσό ανάλογο με την ποιότητα που προσφέρουμε.
-Δηλαδή;
-Τρεις χιλιάδες ευρώ για 500 αντίτυπα. Αλλά όπως ξέρετε η δουλειά μας είναι πολύ αξιόλογη.
-Το ποσό, όμως, είναι μεγάλο.
-Λυπάμαι.
-Μού είπατε ότι η γραφή μου σας θυμίζει τον Μπλέηκ.
-Και λοιπόν;
-Αν ερχόταν ο Μπλέηκ, θα του ζητούσατε 3 χιλιάδες;
– Οι εποχές είναι δύσκολες για Μπλέηκ αγαπητέ.
_
γράφει ο Τειρεσίας Λυγερός
Καταπιαστήκατε με ένσ θέμσ που πονάει τόσο τους ποιητές όσο και τους συγγραφείς. Το ρώτημά σας στο τέλος που δεν απαντήθηκε θα μπορούσε να απαντηθεί ως εξής αν ο ερωτόμενος εκδότης ήταν απολύτως ειλικρινής :
”Αν επρόκειτο για τον Μπλέικ δεν θα ήταν ΕΚΕΊΝΟΣ που θα πλήρωνε φίλε μου, αλλά ΕΜΕΙΣ, με εξασφαλισμένη την πορεία της συλλογήςτου αφ’ ενός και την διαφήμιση του εκδοτικού μας αφ’ ετέρου, όχι μόνον εντός Αγγλίας αλλά στον κόσμο όλο.Οπόταν προς τι το ερώτημά σας;;;;;”
Και σεις θα ΤΟΥ ανταπαντούσατε:
”ΑΧ ΑΧ ΑΧ !!!!!!”
Σαρκαστικός σε ένα θέμα που καίει πράγματι….
Πικρή πραγματικότητα δοσμένη με χιούμορ…
Αληθινό!!!! Δύσκολοι καιροί για ποιητές…!
Το κειμενο γραφτηκε με σκοπο να σαρκασει και γιατι οχι να περιγελασει αυτους τους εκδοτισκους που εκμεταλλευονται την τεχνη και τους νεους ποιητες. Κανανε την ποιηση εμποριο για να γραφουν οι λιγοι οικονομικα εκλεκτοι. Αυτο εχει ως αποτελεσμα να χανονται ποιητικα διαμαντια. Ο ιδιος ο Τειρεσιας Λυγερος δεν ειναι ποιητης – οποτε δεν εχει λογο να κερδισει κατι- αλλα συγγραφεας αστυνομικης λογοτεχνιας.
Θίξατε ένα φλέγον ζήτημα της εποχής μας με έναν όμορφα γραμμένο διάλογο. Μπράβο σας.
Εξαρετικό!!!!
Μπράβο σας!!!