Μπορεί οι μύθοι να λένε πως στις 3 το βράδυ εμφανίζονται όλα τα κακά δαιμόνια, ο L.S να έχει πει πως στις 2:36 να είναι «Για τους ποιητές, τους αλκοολικούς και τους μοναχικούς», αλλά γιατί τότε όλα αυτά; Γιατί όχι στις 4, στις 5, στις 6; Γιατί όχι στις 6 και μισή – μια ώρα εξίσου παράδοξη.
Εκείνη την ώρα, «οι ποιητές, οι αλκοολικοί και οι μοναχικοί» του L.S, αρχίζουν να ζουν. Πολλοί ξυπνάνε από τα όνειρα τους, βγαίνουν στους δρόμους και βλέπουν φως. Η ζωή αρχίζει να κυλά πάλι γιατί με το φως του ηλίου κανείς δε χάνεται. Γιατί να σκεφτούμε το στραβό και το ανάποδο, όταν μπορούμε να χαμογελάσουμε και να πάμε αντίθετα σε προκαθορισμένες αντιδράσεις και καταστάσεις; Ποιος σε σταματά να ελέγξεις τη μοίρα σου – ή πιο σωστά – ποιος θα τολμήσει να σε σταματήσει;
Κι αν όλα αυτά σου φαίνονται απατηλά όνειρα σκέψου αυτό: «Πολλοί έχουμε μείνει ξάγρυπνοι μέχρι αργά, αδιαφορώντας να επικεντρωθούμε σε κάτι, ίσως και μοναδικό τριγύρω μας. Μα όποιος ξυπνήσει ειδικά εκείνη την ώρα, καταλαβαίνει…»
Ότι παράξενο και να συμβαίνει στο σύμπαν εκείνη τη στιγμή της ημέρας – δε χρειάζεται να προσπαθήσουμε να το κατανοήσουμε αρκεί να το ζήσουμε.
    
Ας μείνουμε στο ότι νιώθουμε ευεξία.
Οι χθεσινές επιλογές μας μπορούν και να παραγραφούν-ώρα για νέες!
Χαμογελάμε αληθινά-δεν φοράμε χαμόγελα.
Μια μέρα ξεκινά. Είναι ήδη έξι και μισή.

_

γράφει η Γιώτα Μάρκου

__

(πηγή εικόνας)