Μου λείπεις·
Η θύμησή σου αβάσταχτο κενό
μου καίει τα σωθικά.
Κι Εγώ
τόσο μικρή
μπροστά στον Έρωτά μας
στον Έρωτα τον θαρραλέο
τον τολμηρό
τον φευγαλέο.
Κι Εσύ
τόσο μικρός
μπροστά στο «Εγώ» σου
στο «Εγώ» το ανίκητο
το πελώριο
το αήττητο.
Το «Σ ’αγαπώ» από τα χείλη σου
λέξη ανώτερη
του «Εγώ» και του «Εσύ»
που με κάθε άκουσμά της
ανθίζω ξανά.
Και η θύμησή σου
παύει να είναι αβάσταχτο κενό
ένα «Σ ‘αγαπώ» σου αρκεί
να ξαναγεννηθώ.
_
γράφει η Άντρι
0 Σχόλια