Σε ηλικία 74 ετών, την Δευτέρα 13 Απριλίου 2015, άφησε την τελευταία του πνοή στο Μοντεβιδέο ο Ουρουγουανός Εντουάρντο Γκαλεάνο, ένας από τους πιο γνωστούς συγγραφείς που ανέδειξε η Λατινική Αμερική τον 20ο αιώνα.
Ο εκλιπών, ο οποίος έπασχε από καρκίνο, εθεωρείτο μια από τις πιο ηχηρές αντικαπιταλιστικές φωνές της Λατινικής Αμερικής, ενώ το βιβλίο του «Ανοιχτές Φλέβες 
της Λατινικής Αμερικής» («Open Veins of Latin America») το είχε προσφέρει στον Αμερικανό Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα ο Ούγκο Τσάβες.
Ο Γκαλεάνο γεννήθηκε στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάη και ήταν μέλος οικογένειας με ευρωπαϊκή καταγωγή. Όταν ήταν νέος έκανε διάφορες δουλειές πριν ξεκινήσει τη σταδιοδρομία του ως δημοσιογράφος σ’ ένα εβδομαδιαίο περιοδικό, με το οποίο συνεργάστηκαν οι Μάριο Βάργκας Γιόσα, Μάριο Μπενεδέτι και άλλοι. Υπήρξε, ακόμη, αρχισυντάκτης της εφημερίδας «Έποκα» για δύο χρόνια. Η γραφή του ιδιαίτερη, αφού συνδυάζει το ντοκιμαντέρ, τη δημοσιογραφία, το μυθιστόρημα, την ιστορία και την πολιτική ανάλυση. «Κάθε άνθρωπος είναι τόσο μικρός όσο ο φόβος που αισθάνεται και τόσο μεγάλος όσο ο εχθρός που επιλέγει», έγραφε. Ο Γκαλεάνο υπήρξε βαθιά πολιτικοποιημένος και συνειδητοποιημένος, ήταν η φωνή αφύπνισης ολόκληρης της Λατινικής Αμερικής και ίσως ο πιο πολιτικός συγγραφέας της, που θεωρούσε χρέος του την κοινωνική κριτική. Τιμήθηκε δύο φορές, το 1975 και το 1978, με ένα από το παλαιότερα λογοτεχνικά βραβεία, το βραβείο Casa de las Americas και με το American Book Award του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον για την τριλογία του “Μνήμη της Φωτιάς”.
Στο πραξικόπημα της 27ης Ιουνίου 1973, ο Γκαλεάνο φυλακίστηκε και αναγκάστηκε να αφήσει την Ουρουγουάη. Το βιβλίο του «Οι ανοιχτές πληγές της Λατινικής Αμερικής» λογοκρίθηκε από τα στρατιωτικά δικτατορικά καθεστώτα της Ουρουγουάης, της Αργεντινής και της Χιλής. Το 1984 πηγαίνει στην Ισπανία, όπου γράφει τη διάσημη τριλογία του, «Μνήμες Φωτιάς». Στις αρχές του 1985, ο Γκαλεάνο επιστρέφει στο Μοντεβιδέο και το 2004 στηρίζει τη νίκη της αριστερής συμμαχίας «Ευρύ Μέτωπο» και του Ταμπαρέ Βάσκες.
Για την κρίση στη χώρα μας είχε πει:
«Η Ελλάδα θα γνωρίσει τώρα αυτό που πάντα γνώριζε η Λατινική Αμερική: ότι ο κόσμος κατευθύνεται από υποτιθέμενους διεθνείς οργανισμούς, οι οποίοι ασκούν τη διεθνή δικτατορία τους και κάθε φορά γίνονται όλο και λιγότερο ορατοί. Να ξέρετε, όμως, πως η ελευθερία τού να υπακούς δεν είναι ελευθερία. Το έθνος που υπακούει δεν είναι πια έθνος: είναι η ηχώ ξένων φωνών, είναι η σκιά άλλων σωμάτων».
0 Σχόλια