Να ’ναι καλοκαίρι…
Κι ένας χειμώνας να ’χει φωλιάσει μέσα σου.
Οι εποχές δε σε ρωτούν: «Να ’ρθούμε;»
Μήτε σκοτίζονται εσύ τι περιμένεις!
Της άνοιξης τα περιβόλια πίσω μένουνε…
Κι όλο ευωδιάζουν, του φθινοπώρου
τις κύκνειες λιακάδες.
από την ποιητική συλλογή “Κίρκης φιλί”
0 Σχόλια