prayer_book

Πόσον ερημίτη θρόνιασες μέσα μου όπ-μα του καλοκαιριού!

Ζητώ μια τάξη που δεν υπήρξε- ζητώ να μην ζητώ

Τελεσίδικα, τίποτα.

Έρχονται πάνω μου βαριοί οι ουρανοί

Κι άλλες φορές σε κρατώ στην καρδιά μου και λίγο

Γίνεται ροδαλός ο ορίζοντας.

Ποτίζω τις γλάστρες μου.

Είσαι πάντα εκεί, πίσω από κείνα που δεν λέω

Και κόβεις ένα τριαντάφυλλο μειλίχιο και πολλαπλά αθωωμένο..

 

_

γράφει ο Στρατής Παρέλης

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!