Ο έρωτας ρυθμός αλλόκοτος

στα δάχτυλα τρελού λυράρη

χοροπηδάνε οι καρδιές

στις αναμμένες φλόγες

της παραίσθησης

Γυμνός τοξεύει δίχως οίκτο

στάλες αιμάτινες

στης λογικής τα χείλη

τις έσχατες αναστολές

μεθούνε

Νεύμα της έκστασης

το σώμα παρασύρει

την τελευταία θέληση

γλυκά αλλοτριώνει

Αναστημένο φιλί

σε φιλντισένιο στόμα

Νεκρές σιωπές

στης μοναξιάς το δείλι

Ζωή και θάνατος

το άγγιγμα του πόθου

Αθάνατα, απάτριδα

της ηδονής τα σύνορα

Ν.Γ.

Ο έρωτας μια δοξαριά

σ’ ενός αλαφροΐσκιωτου λυράρη

το τραγούδι

με νότες ζωγραφίζει τη ματιά

Μια μαχαιριά ο έρωτας

κόκκινη βάφει την καρδιά

που αιμορραγεί

μέσα στο στήθος

Εκρήξεις πάθους παραλύουν

οι αισθήσεις το κορμί

Μέχρι την τελευταία του

σταλαγματιά

να τον γευτείς και να μεθύσεις

Άγιο στόμα, φιλί ζωής

Μες στη φωτιά του να καείς

Στις φλόγες του να ξαναγεννηθείς

Θεός και διάβολος

Αμετανόητα εθισμένος

Αμαρτωλός

που τη μετάνοια αρνήθηκε

και βρήκε τον παράδεισο

στην κόλαση.

Σ.Κ.