_

– Άργησες…
– Έπεσε δουλειά αγάπη μου… Δεν μπορούσα να φύγω νωρίτερα… Έφαγες?
– Έφαγα…
– Τα παιδιά;Έπεσαν για ύπνο;
– Έπεσαν…
– Πάω να κάνω ένα ντουζάκι και να κοιμηθώ… είμαι πτώμα…
– Κι εγώ…
– Τι κι εσύ;
– Κι εγώ… ένα πτώμα είμαι…
– Κουράστηκες με τις δουλειές του σπιτιού; Με τα παιδιά;
– Κουράστηκα να αργείς…
– Δουλεύω μωρό μου… για σας το κάνω… για να μην σας λείπει τίποτα…
– Μας λείπει όμως… Μου λείπει… Μου λείπεις… Δεν θυμάμαι πλέον πως είναι το πρόσωπο σου όταν ξυπνάς…
– Δεν θέλω να σε σηκώνω αξημέρωτα…
– Δεν θυμάμαι τη γεύση των φιλιών σου…
– Πάντα σε φιλώ στα χείλη προτού φύγω…
– Δεν ακούω τον ήχο της φωνής σου…
– Σου τηλεφωνώ τρεις φορές την μέρα…
– Δεν νιώθω το άγγιγμα σου…
– Κάθε νύχτα σε παίρνω αγκαλιά..
– Δεν αισθάνομαι την ζέστη της αγκαλιάς σου…
– Δεν γυρίζεις πλευρό να μ αγκαλιάσεις κι εσύ…
– Δεν γυρίζουν πλευρό τα μαξιλάρια…
– Είσαι άδικη…
– Είσαι απών…
– Προσπαθώ για ένα καλύτερο αύριο…
– Χάνεις ένα υπέροχο σήμερα..
– Τα παιδιά μας θα μ ευγνωμονούν μια μέρα… Χτίζω το μέλλον τους…
– Τα παιδιά μας θα σε ξεχάσουν μια μέρα…. Γκρεμίζεις το παρόν τους..
– Δεν ήσουν έτσι όταν σε γνώρισα …
– Δεν είχες τόσες φιλοδοξίες…
– Δεν ήσουν τόσο απαιτητική…
– Δεν ήσουν τόσο αδιάφορος…
– Μια μέρα θα δουλεύω λιγότερο…
– Μια μέρα θα είναι αργά…
– Ποτέ δεν θα είναι αργά να ζήσουμε μια καλύτερη ζωή..
– Δεν ζουν αιώνια τα σ’ αγαπώ…
– Έπαψες να μου τα λες…
– Έπαψες να τα ακούς…
– Είμαι κουρασμένος… θα κάνουμε μια άλλη μέρα αυτή τη συζήτηση.. πάω να κάνω ντούζ…
– Ξέπλυνε κι εμένα από πάνω σου… Βγάλε τη μυρωδιά μου από μέσα σου… Μυρίζεις ναφθαλίνη…
– (…..σιωπή…..)
– Ο ήχος από το νερό που τρέχει στο κορμί σου έπνιξε ένα ακόμα σ αγαπώ… Καληνύχτα… αγάπη μου…