Την δύση αυτή που ζούμε μην φοβάσαι
άσε την νύχτα να σκεπάσει και τον Άδη
πως ξημερώνει πάντα να θυμάσαι
ενώ η ζωή θεριεύει στο σκοτάδι...
Έβαλα θάλασσα από στίχους να δροσίζει
γόνιμο κάπου ξεχασμένο ακρογιάλι...
Θά 'ρθει πρωί και θα το δεις θ' ανθίζει
μέσ' απ' το κύμα η ελπίδα μας και πάλι...
Όταν η νύχτα πλησιάζει μην τρομάζεις
σκέψου στο φως που φεύγει κάτι νέο
κακό στο νου σου τέτοιες ώρες πια μην βάζεις
δώσε στον κόσμο την αυγή κάτι ωραίο.
_
γράφει ο Σπύρος Μακρυγιάννης
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Γραμμένο για την εκδήλωση των 100.000 ποιητών για την αλλαγή του 2012 με έμπνευση πίνακα της Αγγελικής Κούρκουλου με τον οποίο συμμετείχε η ίδια, και μελοποιημένο με μια πανέμορφη μελωδία από τον σύζυγό της τον Παναγιώτη Μπερλή (Διάφανα Κρίνα) δεν πίστευα πόσο επίκαιρο θα γινόταν σήμερα στο κορύφωμα της νύχτας που ζούμε.
Σπύρο εξαιρετικό το ποίημα σου!!!
Όντως είναι επίκαιρο!!
Θα κρατήσω τον τελευταίο στίχο:
“κακό στο νου σου τέτοιες ώρες πια μην βάζεις
δώσε στον κόσμο την αυγή κάτι ωραίο.”
Ας κοιτάμε μόνο στην αυγή Σπύρο.
Μια μέρα θα ανατείλει στην καρδιά μας!
Καλη σου ημέρα!!!
Μακάρι να το ακούσεις και σε τραγούδι….
Θά ‘ρθει πρωί και θα το δεις θ’ ανθίζει
μέσ’ απ’ το κύμα η ελπίδα μας και πάλι…
Υπέροχο το ποίημα σας Σπύρο γεμάτο από την ελπίδα!!! Που χρειαζόμαστε όλοι τούτη τη στιγμή…
ΚΑΛΟΤΆΞΙΔΟ
Στο βίντεο από μια εκδήλωση θα βρείτε το ποίημά μου σε τραγούδι από 13:40 και μετά, εκτελεσμένο από τον ίδιο τον δημιουργό τον Παναγιώτη Μπερλή……
https://www.youtube.com/watch?v=zMwReoQ4elk
Μέσα από την ποίηση έψαχνα πάντα και έβρισκα την ελπίδα Σοφία… Διαφορετικά δεν θα επιβίωνα με τόσα που μου έτυχαν. Και προσπαθώ να την μεταδώσω όσο μπορώ…