Ήρθες ξανά
για να μπερδέψουμε τα πόδια μας σ΄ένα κρεβάτι που το λες δικό μας.
Ήρθες ξανά
για ν’ αρχίσουμε το παιχνίδι του κρυφού μας μυστικού
Ήρθες ξανά
και ήθελες να υποσχεθούμε πως θα μπορούμε πάντα,
να παίρνουμε ο ένας απ’τον άλλον την αλήθεια.
Σου΄πα να με πάρεις στο πάτωμα
κι εκεί μετά μαζί να κοιμηθούμε.
Ήρθες ξανά
και γι’ αυτό.
Για τις κουβέντες μας μετά απ’τα μεθυσμένα βράδια,
για τα παράνομα φιλιά
και την αρρωστημένη κάψα.
Ήρθες ξανά
έδωσες φωνή σε μια απλή Δευτέρα.
Σου ρούφηξα τα χείλια
μέχρι που πήρα τη στιγμή.
Ήρθες ξανά
και είπες πως ποτέ δεν θα τελειώσει όλο αυτό.
Το ήξερα,
μα σ’αφησα να ξαναρθείς,
να δώσουμε τα χέρια για την φορά που θα με φτάσεις.
Γράφει η Σουρλουλού!
Η Σουρλουλού αγαπά την Αθήνα και τα οχτώ κομμάτια πίτσας. Πιστεύει ότι η ζωή της είναι μια κινηματογραφική ταινία γι’ αυτό κι όταν μεγαλώσει θέλει να την γράψει σε ένα βιβλίο. Μέχρι τότε φτιάχνει μικρές ιστορίες και παίζει στο blog της, http://www.sourlou-lou.blogspot.gr/
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Ξεχωριστό κι εξαιρετικό! Το λιγότερο που μπορώ να γράψω…
«Για τις κουβέντες μας μετά απ’τα μεθυσμένα βράδια,
για τα παράνομα φιλιά
και την αρρωστημένη κάψα.
Ήρθες ξανά]
Πραγματικά υπέροχο. Το ερωτικό πάθος και ο πόθος αλλά και ο πόνος της αναμονής της επόμενης φοράς – της τελευταίας ίσως;- δοσμένα με θαυμάσιο λυρισμό και ποιητικό βηματισμό.