Κάθε βιβλίο της μια βουτιά σε συναισθήματα και καταστάσεις!

Ποια ήταν η πρώτη σας επαφή με τη γραφή;
H πρώτη μου επαφή με τη συγγραφή ξεκίνησε απρόσμενα και αναπάντεχα, όπως κάθε δυνατή σχέση που μας αφήνει πάντα την καλύτερη ανάμνηση. Είναι η στιγμή που δεν έχεις σκεφτεί να κάνεις μια τέτοιου είδους αρχή, ή δεν ήξερες πραγματικά πόσο το ήθελες να την κάνεις, αλλά το σύμπαν αποφασισμένο με έναν μοναδικό τρόπο συνωμοτεί για να την πραγματοποιήσεις. Δεν είχα σκοπό ποτέ μου να εκδώσω κάποιο βιβλίο. Ο στόχος μου ήταν απλά μέσα από τη συγγραφή να εκφράζω τις σκέψεις μου αλλά και τα συναισθήματά μου. Μια τέτοια σχέση είχα από μικρή με τη συγγραφή. Έχοντας γράψει αμέτρητες σκέψεις σε λευκά χαρτιά, ποιήματα που έβγαιναν με δυσκολία έπειτα από συναισθηματικές φορτίσεις, αλλά και σενάρια θεατρικών έργων καθώς και δυο μικρότερα μυθιστορήματα. Αυτά έμειναν για πάντα στην άκρη, όπλα στη φαρέτρα μου. Ένας θησαυρός που ίσως να είναι δύσκολο να κατανοήσουν οι περισσότεροι για μένα, αφού μετέφεραν την παιδικότητά μου και την έκαναν διαχρονική. Σαν να την βαλσάμωσαν, επιτρέψτε μου τον όρο, και την διατήρησαν ακόμη και αρκετές δεκαετίες μετά. Όλο αυτό δεν ένιωθα την ανάγκη να το εξωτερικεύσω. Ήταν μια εγωιστική ανάγκη που καλυπτόταν από έμενα και είχε σαν αποδέκτη και πάλι έμενα.

Τι σημαίνει «γράφω» για σας;
Γραφώ σημαίνει απελευθέρωση αλλά και μοναξιά… Γι’ αυτό η πυξίδα μου όταν πλάθω τους ήρωές μου είναι οι αναγνώστες. Οι σιωπηροί μου σύντροφοι… Θέλω να τους σοκάρω… Θέλω να με διαβάσουν και να μπουν μέσα στην ιστορία μου, να τρομάξουν, να κλάψουν, να χαρούν… Για μένα η συγγραφή θέλει πειθαρχία. Καθημερινά λοιπόν, όταν βρίσκομαι σε δημιουργικό οίστρο, το εντάσσω με πάθος στην καθημερινότητά μου. Κάθε μέρα, ίδια ώρα, σε ίδιο σκηνικό, γράφω τις σελίδες του μυθιστορήματος. Κάθε σελίδα είναι για μένα ένα κομμάτι παζλ που χρειάζεται όλο και πιο πολύ για να ολοκληρωθεί. Έπειτα επιταχύνω μέχρι να ολοκληρωθεί…

Υπήρξε κάποιο πρόσωπο στη ζωή σας, το οποίο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας;
Αν δεν υπήρχε ο Δήμαρχος και φίλος μου, Τάσος Μαυρίδης, δεν θα επισκεπτόμουν ποτέ το Υπουργείο Ναυτιλίας… Άρα την αρχή μου την χρωστώ σε εκείνο… Ίσως να μην έγραφα ποτέ το πρώτο μου βιβλίο «Η εκδίκηση» με πρωταγωνιστή τον Υπουργό Ναυτιλίας της φαντασίας μου…

Μιλήστε μας για το τελευταίο σας βιβλίο.
«Το κόκκινο παλτό» είναι ένα βιβλίο που αγαπώ βαθιά… Μια δυνατή ιστορία που θα καθηλώσει τον αναγνώστη, θα τον προβληματίσει και θα τον σοκάρει… Δυο ιστορίες που ενώνονται με έναν αναπάντεχο τρόπο. Ήδη οι πρώτες εντυπώσεις με έχουν εκπλήξει. Δεν περίμενα να αρέσει τόσο πολύ… Η χαρά μου είναι μεγάλη. Θέλω βέβαια να ευχαριστήσω και τις εκδόσεις Φιλύρα που με εμπιστεύτηκαν αλλά και το αγάπησαν, το περιποιήθηκαν και μπορώ να καμαρώνω για το αποτέλεσμα, σε καιρούς που τα βιβλία χαρακτηρίζονται από προχειρότητα…
Οι ήρωες του βιβλίου «Το κόκκινο παλτό» ζουν ακόμη μέσα στο μυαλό μου. Τους γνωρίζω πολύ καλά. Εγώ είμαι αυτή που τους δημιούργησα, τους έδωσα ανάσα. Πολλές φορές με εξέπλητταν και έμενα με τα ισχυρά τους θέλω. Δεν είναι λίγα τα σημεία του βιβλίου που άλλα σκεφτόμουν και άλλα με ανάγκαζαν να γράψω. Δημιουργήθηκε μια μαγική σχέση μαζί τους. Δεν τους ξέρω, δεν τους έχω γνωρίσει ποτέ, όμως τι καλύτερο από το να τους έχω πλάσει. Να έχω γίνει μια εντεταλμένη τους, μια εκπρόσωπός τους, που μέσα από τα μάτια μου τόλμησα να τους κάνω γνωστούς σε όλους εκείνους που θα διαβάσουν το βιβλίο μου…

Ποια ήταν η πηγή της έμπνευσής σας;
Για έμενα προσωπικά η έμπνευση μπορεί να μου εμφανιστεί με πολύ απλά πράγματα. Μια ματιά, μια τυχαία συνάντηση, μια εξομολόγηση, μπορούν να σταθούν η αφορμή για να πλάσω με τη φαντασία μου έναν ολόκληρο κόσμο. Η αφήγησή τους είναι προϊόν μυθοπλασίας. Δεν θα μπορούσα ποτέ να απολαύσω κάτι το οποίο ήταν βιωματικό ή περιγραφικό. Η φαντασία και η απεριόριστη εμβέλεια της είναι τα κίνητρά μου για να ξεκινήσω. Οι επιλογές και οι δυνατότητες που υπάρχουν μέσα από τα έργα μου να πλάσω τους χαρακτήρες και τις καταστάσεις όπως ακριβώς τα έχω μέσα στο μυαλό μου. Μια ζωή, μέσα από τα βιβλία μου αφήνομαι σε πολύπλοκες καταστάσεις που ευτυχώς, όπως θα καταλάβετε όταν διαβάσετε το βιβλίο μου, δεν έχω βιώσει ποτέ ούτε εγώ αλλά και ούτε κάποιο κοντινό μου πρόσωπο. Τα βιβλία μου δεν έχουν καμιά σχέση με το οικογενειακό και το φιλικό μου περιβάλλον, έχουν σχέση με τη νοσηρή, πολλές φορές, φαντασία μου…

Έχετε συγκινηθεί με ένα βιβλίο που έχετε διαβάσει;
Θα ακουστεί εγωιστικό αλλά και στα δυο βιβλία μου έχω στιγμές δυνατής συγκίνησης που δεν μου επέτρεπαν να τα ολοκληρώσω από τα κλάματα… Κάποια κεφάλαια πραγματικά ανέβλυζαν θαρρείς μέσα από την ψύχη μου… Και λέω με βεβαιότητα και σιγουριά ότι αυτά με συγκίνησαν όσο κανένα άλλο… Και ότι τα ένιωσα πέρα ως πέρα αληθινά σαν να τα ζούσα πραγματικά…

Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση;
Η αγαπημένη μου φράση «Αν θες να βγουν τα όνειρα σου αληθινά, μην κοιμάσαι…»

Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο;
Αυτό το διάστημα θα ασχοληθώ με το βιβλίο μου «Το κόκκινο παλτό» που μόλις κυκλοφόρησε. Έχω πολλά στο μυαλό μου αλλά έχουμε χρόνο να τα επικοινωνήσουμε…

_

γράφει η Βούλα Παπατσιφλικιώτη

–

Το κόκκινο παλτό
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Φιλύρα

Η Μαριέττα Κομνηνού, καθώς προχωρούσε στους στολισμένους δρόμους της Ερμού, παρατήρησε μια κοπέλα που την κοιτούσε αδιάκριτα. Ήταν μια όμορφη, φτωχιά κοπέλα που την έλεγαν Χαρά. Την πλησίασε προσπαθώντας να καταλάβει το λόγο που ήταν τόσο επίμονο το βλέμμα της. Ένα κόκκινο παλτό, που έμοιαζε με το κόκκινο παλτό που υπήρχε στην βιτρίνα απέναντί της, στάθηκε η αφορμή…

Από τότε οι δύο γυναίκες έγιναν αχώριστες. Η Μαριέττα είχε καταφέρει να κάνει τη νεαρή κοπέλα όμοια με εκείνη. Της έδειξε τα μυστικά του εύκολου χρήματος. Η Χαρά έφυγε από το πατρικό της σπίτι και αμέσως έδιωξε από τη μνήμη της τη φτώχια και τη μιζέρια της οικογένειάς της. Τόσα χρόνια της είχαν στερήσει πολλά, αλλά δεν θα κατάφερναν να της στερήσουν το πείσμα και τα μεγαλόπνοα σχέδιά της. Η Μαριέττα ήταν ο από μηχανής Θεός που θα μπορούσε να την μετατρέψει από Σταχτοπούτα σε μια ισχυρή Πριγκίπισσα.

Πράγματι έτσι κι έγινε…

Όμως, δυστυχώς, έπειτα από ένα περιστατικό, η Μαριέττα έμαθε πράγματα για τη Χαρά που δεν μπορούσε καν να τα φανταστεί. Και τότε η ζωή της άλλαξε ριζικά για μια ακόμη φορά.

Η γνωριμία των δύο γυναικών δεν ήταν καθόλου τυχαία.

Δύο σπονδυλωτές ιστορίες που ενώνονται με τον πιο αναπάντεχο τρόπο. Έναν τρόπο που μόνον η μοίρα θα μπορούσε να είχε επιλέξει για να τις ενώσει…

–

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:
Η Άννα Ασπραδάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι παντρεμένη και έχει έναν γιο. Σπούδασε Νοσηλευτική στα ΤΕΙ της Αθήνας και έπειτα εξειδικεύτηκε στη διδασκαλία της Νοσηλευτικής στα Τεχνικά Λύκεια, διδάσκοντας μαθήματα ειδικότητας. Επιπλέον, η αγάπη της για το θέατρο την οδήγησε στο κατώφλι της δραματικής σχολής. Συμμετείχε σε αρκετές θεατρικές παραστάσεις.
Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τα κοινά ως εκλεγμένη Δημοτική Σύμβουλος του Δήμου Λυκόβρυσης Πεύκης.
Τέλος, πιστή στην αξία του εθελοντισμού συμμετέχει στα ΚΑΠΗ του Δήμου ως σκηνοθέτης.