Η αγάπη είναι μια πεταλούδα

είπες,

ντυμένη με τα πιο όμορφα χρώματα

της άνοιξης των συναισθημάτων.

Που στροβιλίζεται

στον ιστό της καρδιάς μας,

γυρεύοντας το φως της αλήθειας μας.

Είναι το οξυγόνο της.

Η ανάσα της ίδιας μας της ζωής,

που μεταμορφώνει την ύπαρξή μας

σε φως.

Σαν μια ανεμώνη

που ανοίγει διάπλατα τα πέταλά της,

στη πρώτη ηλιαχτίδα της άνοιξης.

Κάποιες φορές μοιάζει

με βαθιά απύθμενη θάλασσα

που αγκαλιάζει τους πόθους μας

στα γαλάζια κύματά της.

Μια απέραντη αγκαλιά

που κρατά σφιχτά μέσα της

την ηχώ των ονείρων μας.

Που ξεδιπλώνει μυστηριακά

την ομορφιά των συναισθημάτων

που κρύβουμε ερμητικά μέσα μας.

Η αγάπη είναι ο μαγικός αλγόριθμος

στην περίπλοκη εξίσωση της ζωής μας.

Είναι αυτή που αποκωδικοποιεί με τρόπο μοναδικό

το δυσεπίλυτο ζήτημα της ανθρώπινης ευτυχίας

και δίνει μονοσήμαντη λύση στο νόημά της.

Γιατί η αγάπη, είναι μια ανάσα δροσιάς

που αναζωογονεί αενάως

τα ιόντα της ύπαρξής μας.

Διαχέει το υπέροχο φως της

στα όνειρά μας, στη καρδιά μας,

χωρίς να προσδοκά κάτι.

Όπως η λήθη διαθλά

ανέμελα τη μοναξιά μας,

όπως η θλίψη διαθλά απέριττα

τη σιωπή.

Επειδή απλά,

έτσι είναι η αγάπη…

_

γράφει ο Φώτης Τρυφωνόπουλος