Το φιλί σου τρεμάμενο χέρι
που μ’ αγγίζει σε ό,τι απόκρυφο ζει
Η ανάσα σου μοιάζει με αστέρι
ομορφαίνει τη θέα απ’ τη γη
Μες στα μάτια σου αιώνας το σύμπαν
με τις κόρες γυμνές στο κρεβάτι
τα κομμάτια της ψυχής μου που ‘λείπαν
μου δωρίσαν ένα άγιο γινάτι
Είσαι όσα ελπίζει η αγάπη
Είσαι ό,τι φωτίζει το φως
κι η μορφή σου στη σκέψη μου γράφει
σαν φιλόσοφος αερικός
Η συχνότητα απόλυτη ευθεία
για μας, δε μοιάζει με άλλη
Η ματιά μου λαμπυρίζει για σένα
αντανάκλαση της δικής σου σε ζάλη
Αστρικό μου φαινόμενο είσαι
Τρεμοπαίζει η καρδιά μας σα φλόγα
αρμενίζει ο νους στους αιθέρες
κι η ενέργεια δρα ψυχοτρόπα
_
γράφει η Δώρα Βαξεβανοπούλου
Δώρα πολύ όμορφο και ζεστό το ποίημα σου!! 🙂