Σκυφτός ο ορίζοντας
το βλέμμα του ρίχνει
στων ανέμων τις θάλασσες.
Μετρώ το ελάχιστο φως,
της απουσίας το χάραγμα
στην πλάτη του βράχου.
Θαλασσινό πουλί μονάχο
στο πλέγμα του μόλου
περιπατητής στ’ απόβροχο
με δάκρυα που μούχρωσαν στ’ αγιάζι.
Και μεγαλώνουν τα βράδια
κάτω από του φεγγαριού
το κοίλο κάτοπτρο
εκεί που φωλιάζουν τα ηφαίστεια
και κοκκινίζει από μοναξιά η άνοιξη.
Σε κάποιο κομμάτι ουρανού
κατοικεί ένα γαλήνιο σύννεφο.
_
γράφει η Καλλιόπη Δημητροπούλου
Ακολουθήστε μας
Real News https://youtu.be/x4POcGqDWqkΚαθημερινή https://youtu.be/4hwJp-CEKMQ?si=1z7OS8_cHJD9QbLa https://youtu.be/jMKjoQZo0xE?si=RQrZUkrMJAj0_jko Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των...
Πόλεμος Απόλεμος ο Έρωτας αυτός: Αδράχνω τα όπλα και τα πετάω χάμω. Κάνω σπονδές στ’ όνομά σου και Υπογράφω ειρήνη μ’ ερυθρά μελάνη. Μα εσύ μ’ εξοντώνεις με Την ίδια μου την Πένα. Γιατί γνωρίζεις ότι Οι Ποιητές δεν πεθαίνουν ποτέ και Ανάμεσα στον Πόλεμο...
Όταν κλείνω τα μάτια προσπαθώ να φιμώσω τον λαβύρινθο του μυαλού μου, για να κατακτήσω τη γαλήνη στα άδυτα του εαυτού μου. Μα πώς μπορώ να επιβάλλω τη σιωπή στα μονοπάτια του νου μου; Σαν ξυπνάω το πρωί, ακούω τους ψιθύρους της συνείδησης μου. Μα πώς να τους αγνοήσω;...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Επιμέλεια άρθρου
Διαβάστε κι αυτά
Όταν κλείνω τα μάτια προσπαθώ να φιμώσω τον λαβύρινθο του μυαλού μου, για να κατακτήσω τη γαλήνη στα άδυτα του εαυτού μου. Μα πώς μπορώ να επιβάλλω τη σιωπή στα μονοπάτια του νου μου; Σαν ξυπνάω το πρωί, ακούω τους ψιθύρους της συνείδησης μου. Μα πώς να τους αγνοήσω;...
Για το πολύ μικρό, που συνέβη, κάτι..., οτιδήποτε! Εκείνος – από αγάπη – στενοχωρήθηκε περισσότερο από εκείνη. Εκείνη - από αγάπη – στενοχωρήθηκε περισσότερο από εκείνον. Η αγάπη κάνει θαύματα, κινεί βουνά! Αλληλοεξουδετέρωση: κανείς δεν...
Βλέπει τον ουρανό, τα αστέρια, το φεγγάρι. Ενθουσιάζεται. Σ΄Ανατολή και Δύση μέτρησε, τους αριθμούς· και φτάνει. Λυπάται. Γυρνάει πάλι απ’ την αρχή. Χρόνια πολλά· και φτάνει... υπόθεση υπομονής, υπομονής...
Γεμάτο όμορφες εικόνες και μια μαγεία έμπνευσης!
ΜΠΡΑΒΟ!!!
Ποσο ομορφοι στιχοι!!
…… κοκκινίζει από μοναξιά η άνοιξη.
…….Σε κάποιο κομμάτι ουρανού κατοικεί ένα γαλήνιο σύννεφο.
Υπέροχοι στίχοι Λίτσα… Η ποίησή σου πάντα χορταστική
Πάντα ιδιαίτερη έκφραση. Μπράβο Λίτσα!
Πολλά ευχαριστώ για την ομορφιά των λόγων σας!