Τρία βιβλία ξεχωριστά και μοναδικά!

Πώς θα συστήνατε τον εαυτό σας σε ένα παιδί;

Eννοείτε, φαντάζομαι, σε κάποια παρουσίαση βιβλίου…

Συνήθως συστήνομαι με το χιουμοριστικό -αντί βιογραφικού- κείμενο, που έχω χρησιμοποιήσει στα 2 πρώτα μου βιβλία.

Ή, απλά: Γεια σας παιδιά! Είμαι η Κάτια και ήρθα εδώ σήμερα για να σας πω μερικά ψέματα που μοιάζουν με αλήθειες. Και μερικές αλήθειες που μοιάζουν με ψέματα. Στο τέλος – αν θέλετε κι εσείς – θα παίξουμε ένα παιχνίδι: Θα βρούμε μαζί ποια ήταν τα ψέματα και ποιες ήταν οι αλήθειες. Θέλετε;

Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να ασχοληθείτε με τον κόσμο του παιδικού βιβλίου;

Αφενός ήταν η επιθυμία μου για δια βίου απασχόληση και επαφή με παιδιά.

Αφετέρου γιατί είναι ο ιδανικότερος τρόπος να τρυπώσω μέσα στον κόσμο τους και να τους μιλήσω για ένα θέμα που θεωρώ σημαντικό και που διαφορετικά μάλλον δεν θα είχα ποτέ τη δυνατότητα.

Αλλά εκτός αυτών λατρεύω η ίδια τα παιδικά βιβλία. Αγαπώ να χάνομαι μέσα στις λέξεις τους, μαγεύομαι με τις ζωγραφιές τους, ονειροπολώ και αναβιώνω την παιδική μου ηλικία χάρη στην υφή και τη μυρωδιά τους… (αναδίδουν τα παιδικά βιβλία ένα άρωμα πιο όμορφο από εκείνα των ενηλίκων – αναδίδουν ένα άρωμα παιδικού ονείρου…). Θέλω να ζω εκεί μέσα.

Πώς ξεκινήσατε να γράφετε το πρώτο παραμύθι σας;

Στο ξεκίνημα με ώθησαν συναισθήματα αρνητικά. Συναισθήματα αρνητικά για τον κόσμο μας, που τα προξενούσαν η βία, οι πόλεμοι, οι κοινωνικές ανισότητες, η αδικία, η ολιγωρία  όσον αφορά στις διεθνείς συμβάσεις και άλλα ”ωραία” που βλέπουμε να εκτυλίσσονται καθημερινά γύρω μας. Κάπως έτσι ξεκίνησα, γράφοντας αρχικά το παραμύθι μου ”Κάνε μιαν ευχή και εγώ θα την πραγματοποιήσω” το οποίο απέσπασε το Α’ βραβείο από  την Ένωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος ( είναι πολύ πιθανό να πάρει σύντομα τη μορφή βιβλίου – ίδωμεν) αλλά και το πρώτο μου βιβλίο ” Έλα να πετάξουμε μαζί” το οποίο τιμήθηκε με Έπαινο από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βεργίνα.

Ποια νοήματα θέλετε να περάσετε στα παιδιά, που έχουν διαβάσει το βιβλίο σας ή σας έχουν παρακολουθήσει να το αφηγείστε;

Είτε σμιλεύοντας την προσωπικότητά τους με εργαλεία την ενσυναίσθηση και την αγάπη ( Έλα να πετάξουμε μαζί), είτε πετώντας με τα δικά τους φτερά με προορισμό το όνειρό τους ( Θα τα καταφέρω μόνος μου;),  είτε αναζητώντας το αύριο μέσα από τους  ουρανούς της (ανά) γνώσης και των γραμμάτων ( έρχεται οσονούπω ), το ζητούμενο εν τέλει είναι ένα ταξίδι ζωής μέσα στα κόκκινα μπαλόνια της Χαράς, στα κόκκινα μπαλόνια της ευτυχίας (Το κόκκινο μπαλόνι της μασκαρούς Χαράς).

Υπήρξε ποτέ κάποια φράση παιδιού που θυμάστε;

Ναι, υπάρχουν δυο και με φέρνουν σε δύσκολη θέση κάθε φορά που τις ανακαλώ στη μνήμη μου. Δυο φράσεις από 2 παιδιά 5 ετών. Θα ξεκινήσω με την πιο πρόσφατη.

«Δεν θέλω να μεγαλώσω» (με γοερά κλάματα).

Η απάντηση στα «γιατί» μου ήταν «γιατί δεν θέλω να μάθω να διαβάζω, δεν θέλω να μάθω τα γράμματα».

Λίγο παλιότερη αλλά δεν θα τη ξεχάσω ποτέ ήταν η φράση ενός άλλου παιδιού  κατά τη διάρκεια επίσκεψής μου σε οικογένεια με πολλά και διαφορετικής φύσης προβλήματα.

«Θα πεταχτώ από το μπαλκόνι» , είπε, επιχειρώντας να σκαρφαλώσει στο κάγκελο…

Ελπίζω σήμερα που μιλάμε να είναι καλά…

Τι ιδιαιτερότητες έχουν οι μικροί μας φίλοι ως αναγνώστες; Είναι πιο δύσκολο να τους τραβήξεις την προσοχή;

Το κάθε τι γύρω μας είναι έρωτας. Το ίδιο και το βιβλίο. Στην αρχή σού κλείνει το μάτι, σε φλερτάρει και το φλερτάρεις. Ξεκινά μια σχέση δυνατή όπου γεννώνται υψηλές απαιτήσεις και προσδοκίες. Αν τελικά προδοθείς η απογοήτευση είναι μεγάλη.

Δεν πιστεύω ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα παιδιά και τους ενήλικες όσον αφορά στο θέμα τού βιβλίου.

Εάν δεν ανταποκριθεί στις προσδοκίες του αναγνώστη του τότε αυτός σύντομα θα του γυρίσει την πλάτη, μικρός ή μεγάλος.

Είμαστε όλοι δύσκολοι.

Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση στην καθημερινότητα σας;

Στη συνείδησή μου είναι γραμμένες αμέτρητες φράσεις. Είναι δύσκολο να καταλήξω σε μια… Επέλεξα λοιπόν δυο.

α) Μην ξεχάσεις ποτέ την αισιοδοξία και τα όνειρα εκείνου του μικρού κοριτσιού που πάντα κατοικεί μέσα σου.

β) Να αναζητάς κάθε μέρα τους απλούς-σημαντικούς ανθρώπους και να τους προσφέρεις το καλύτερό σου.  Γιατί ” η απλότητα δεν είναι απλό πράγμα”, όπως έλεγε ο Τσάρλι Τσάπλιν και μόνον οι αληθινά σημαντικοί αυτού του κόσμου μπορούν να την κατακτήσουν.

Για ποιο λόγο θα εγκαταλείπατε τον μαγικό κόσμο των παιδιών;

Ακόμη και αν εγκατέλειπα τον κόσμο του βιβλίου δεν θα εγκαταλείψω ποτέ και για κανέναν λόγο τον μαγικό και αγγελικό κόσμο των παιδιών.

_

γράφει η Βούλα Παπατσιφλικιώτη

–

Έργα της συγγραφέως:

(2014) Θα τα καταφέρω μόνος μου; Κόκκινη Κλωστή Δεμένη

Με τη βοήθεια μιας γαλάζιας σταγόνας, ο μικρούλης Πίτι βρίσκει την ευκαιρία να πραγματοποιήσει το μεγαλύτερο όνειρό του: Να ταξιδέψει ως τον ουρανό ψηλά.
Τι θα συμβεί όμως όταν, στη μέση της διαδρομής, η όμορφη σταγόνα εγκαταλείψει τον Πίτι, καθώς συναντά τον αγαπημένο της αδελφούλη, το Σταγονούλη και προτιμά να παίξει μαζί του; Τι θα κάνει ο Πίτι τότε; Θα αναζητήσει από αλλού βοήθεια; Πού θα τον οδηγήσει αυτό; Θα κάνει το όνειρό του αληθινό ή θα μπλέξει σε νέες περιπέτειες;
Μήπως τελικά είναι καλύτερα να προσπαθήσει μόνος του, με τα φτερά του; Θα τα καταφέρει;
Το βέβαιο είναι ότι, εάν τα καταφέρει χωρίς ξένη βοήθεια αλλά μόνο με τα δικά του φτερά, η χαρά θα είναι πολλαπλή και το ταξίδι του ανεπανάληπτο.
Όλα μπορεί να συμβούν… Φτάνει να πιστέψει στη δύναμη του! Φτάνει να παραμερίσει τους φόβους του.

(2013) Το κόκκινο μπαλόνι της μασκαρούς Χαράς, Παρρησία

Η μασκαρού Χαρά κρύβεται στο κόκκινο μπαλόνι της,
έτσι, για γούστο, για παιχνίδι…
και λαχταράει να την γυρέψουν τα παιδιά
για να της δείξουν στ’ αλήθεια πόσο την αγαπούν…

(2011) Έλα να πετάξουμε μαζί, Βεργίνα

Έπαινος “Λότης Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου” Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου [2012]

Με λόγια που ζωγραφίζουν εικόνες και σκέψεις που υφαίνουνε ελπίδες… ο Τζαπάρ, ένα παιδί σαν όλα τα παιδιά από κάποια γειτονιά του κόσμου, θα σκαρφαλώσει το δρόμο του δικού του ονείρου…!

–

Ποια είναι η Κάτια Πίνο ή αλλιώς Κατερίνα Ψωρομύτη, όπως είναι το πραγματικό της όνομα;

Είμαι νηπιαγωγός, και λατρεύω τα παιδιά και τα παραμύθια.

Ξεκίνησα να γράφω ιστορίες για παιδιά και παραμύθια κάπου μέσα στο 2009. Από τότε, τέσσερα ανέκδοτα  έργα μου έχουν διακριθεί  σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς , Κάνε μια ευχή και εγώ θα την πραγματοποιήσω Α’ Βραβείο από την Ένωση λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος, Τέσσερεις σοφοί με ποδήλατο Έπαινος από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών,  Τα πιο ξεχωριστά γενέθλια του 6 Β’ Βραβείο από Εταιρία Τεχνών, Επιστήμης   και Πολιτισμού του Κερατσινίου,  Ίνκι Πίνκι φωνούλες με χρώματα Έπαινος από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών ενώ το 2012, το πρώτο μου βιβλίο Έλα να παίξουμε μαζί τιμήθηκε με Έπαινο  από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.

Εργάζομαι σε ιδιωτικά νηπιαγωγεία ενώ στο παρελθόν δίδαξα σε ιδιωτική σχολή βρεφονηπιοκόμων, το «Αττικό Κολέγιο».

Έχω δραστηριοποιηθεί στον τομέα του παιδαγωγικού παιχνιδιού αλλά και στον χώρο του παιδικού θεάτρου.