Ο υ ρ α ν έ, φ ί λ ε μ α κ ρ ι ν έ!

Νίκος Γκάτσος

Σού είπα πως

δε σ᾽ αναγνώριζα …

Και πως τα “ βάθη ” σου

ξεδιπλώθηκαν

μπουρδουκλωμένα,

και φορεμένα ανάποδα

γι’ ακόμα μια φορά …

Πως το “ έξω ” μέρος

το είχες φορέσει πάλι

στη θέση του “ μέσα ”,

και πως δεν είναι

οι διαθέσεις και

οι συμπεριφορές

μπλούζα “ ντούμπλ φας ”

για να τη φοράς

όπως εσένα σου αρέσει

κάθε φορά.

Συνέχεια

στο ράβε ξήλωνε είσαι,

κι ακόμα να παρουσιάσεις

πάνω στην πασαρέλα τής

ώριμης ηλικίας σου,

μια καλοραμμένη ψυχή

τής προκοπής,

χωρίς κακοτεχνίες από

καρδιακές

ασυμμετρίες

και συναισθηματικά

κακοραψίματα.

Κι όπως πάντα,

θα ξαναπείς, πως,

δε φταις εσύ γι’ αυτό,

αλλά τα σαμποτάζ από

τις στραβοβελονιές

των συνανθρώπων σου,

που υπονομεύουν δήθεν

τα τραχιά νήματα

από το υφάδι τής ζωής σου.

Σ᾽ έκανα να πονέσεις!

Χωρίς να χάσεις χρόνο,

και για να μην πληγωθείς άλλο

από τη βελόνα τής μυτερής

ειλικρίνειάς μου,

φόρεσες για άμυνα,

στη θυμωμένη

μυρωδιά σου,

την ασημένια δαχτυλήθρα

τής υποτίμησής μου,

ουρλιάζοντας σαν το

ψιλόλιγνο αγέρι

που το πιάνει μανιασμένα

από τον λαιμό ένα ζηλόφθονο

και παχουλό σύννεφο,

πως κουβαλώ εντός μου,

ψυχή, κατωτάτης ποιότητας,

“ μαϊμού ” – που λέν κι οι εραστές

τής κατανάλωσης – κι αμφιβόλου

προελεύσεως.

Τότε κι εγώ,

χωρίς να χάσω χρόνο,

έσκισα τη φόδρα

τής συστολής μου,

και σου αποκάλυψα

περήφανος την άσπρη

μου ψυχή,

παρουσιάζοντάς σου

μαζί μ᾽ αυτήν,

τη φιλόπονη ποιότητα,

τής ανοιξιάτικης υφής της.

Σού άπλωσα,

κάθε σωστή ραφή της!

Κάθε χρωματιστή κλωστή της!

Κάθε βελούδινο

άγγιγμά της!

Προς αντιπερισπασμό

τoύ χαρακτηρισμού

“ μαϊμού ”, στο τέλος,

σού έσκισα και το

λουράκι που κρεμόταν

απ’ τον γιακά της,

θέλοντας να σου δείξω την

ετικέτα που είχε χαραγμένα

πάνω της, τα εξής

χαρακτηριστικά

γνησιότητός της :

Σύνθεση : 50 % ακρυλικό Αγάπης,

 50 % μετάξι Ελπίδας.

Πλύση: Ισχυρή πλύση, στο πλυντήριο τής συνείδησης! Μόνο στους 1000 βαθμούς οράματος, για να διαλύονται οι δυνατοί λεκέδες τού ανεκπλήρωτου. Περιοδικά στην πλύση, να χρησιμοποιείται και μαλακτικό ευτυχίας,

 αυτό με τ’ άρωμα τ᾽ ονείρου.

Λεύκανση: Επιτρέπεται η λεύκανση! Αποκλειστικά, όμως, σε πολύ καυτό νερό θλίψης, με απορρυπαντικό, λευκή σκόνη υπομονής. Κατά προτίμηση,  εκείνη με τους μπλε κόκκους συγχώρεσης.

Σιδέρωμα: Αυστηρά με το σίδερο τού αλληλέγγυου! Αυτό, με τον ατμό τού

 απροσωπόληπτου. Για να γίνονται περισσότερο ευδιάκριτες, οι  κολλαρισμένες τσακίσεις τής ευγνωμοσύνης της.

Στύψιμο: Επιβάλλεται! Για πιο αποτελεσματικό μάλιστα στύψιμο, ενδείκνυνται τα σκληρά χέρια τής αχαριστίας. Έτσι, για να στεγνώνει πιο γρήγορα η ψυχή από την υγρασία τού εγωισμού και της φιλαυτίας.

Τιμή: Ακοστολόγητη! Τουτέστιν ανεκτίμητη!

Χώρα προέλευσης: Made in Πόνος …

– Και το όνομα τής μοδίστρας στην οποία ράβεσαι ;

Mε ρώτησες έκπληκτη.

Ζ ω ή θαρρώ τη λένε!

Ζ ω ή!

Σπουδαία μοδιστρούλα!

Εξαιρετική!

Κι άψογη επαγγελματίας!

Φοδράρει κακοφορμισμένες πληγές,

με φόδρα,

το πέρας των ετών της!

Μπαλώνει ασύμφορες αναμνήσεις,

με μπαλώματα,

βιαστικές ευφορίες!

Κεντάει εύγλωττα όνειρα,

κρεμώντας τους,

κρόσσια ασφαλείας! (Καμιά φορά,

όταν κακοξυπνάει,

τα ξηλώνει κιόλας.

Είναι να την πετύχεις

στις καλές της)

Μακραίνει επίσης

το παντελόνι τού βίου,

κι άλλοτε πάλι,

το κονταίνει,

με το ψαλίδι,

τού θανάσιμου!

(Είναι βλέπεις, μέχρι

να την ξαναπετύχεις

στις καλές της)

Στενεύει και

τις ανθρώπινες σχέσεις,

με τις παραμάνες,

τής ευλύγιστης αφοσίωσης!

Μα επιδίδεται και σε μεταποιήσεις,

χρησιμοποιώντας

πυκνό γαζί,

ανθεκτικής τρυφερότητος!

Μεταποιήσεις ξεφτισμένων

σακακιών έρωτος,

σε σμαραγδένια

σακάκια αγάπης!

Πότε – πότε, γαζώνει και

καμιά χρυσή τρέσα εγγύησης,

στα μανίκια,

τής φαρδιάς προσδοκίας!

Αλίμονο, όμως,

όταν κουμπώνει

στις ζακέτες

τής λεπτοδουλεμένης

προσμονής,

ψευδόχρυσα κουμπιά,

μάταιης ελπίδας!

Και το κυριότερο.

Κάνει κι εκπτώσεις!

Κυρίως, όταν τής ζητήσει

κάποιος να πλέξει

λίγη Αγάπη,

πάνω στο ριγωτό

πέτο, των απέραντων

οριζόντων του.

Χρυσοχέρα,

στα πλεκτά τής Αγάπης!

Κανείς δεν την πιάνει!

Με πόση ακόμα καλλιτεχνία,

περιποιείται τα διάφορα

κομψοτεχνήματά της!

Και με πόση μαεστρία,

πλέκει όλους εκείνους

τους συνδυαστικούς

αιμάτινους κόμπους,

της ευημερίας,

της γαλήνης,

της ειρήνης, πάνω

στο ηλιόσχημο πετσί μιας

ανθρώπινης προσευχής

για την απόκτησή τους!

Μόνη παραφωνία

στους πλεκτούς ουρανούς της,

ο σκόρος τού φθόνου,

τού πολεμότοκου …

Τρυπώνει παντού αυτός ο άτιμος!

Στα ανεκτικά συρτάρια

τής στοργής!

Στα αδιαμαρτύρητα ντουλάπια

τής συμπόνιας!

Στα απειρόκακα πατάρια

τής ενότητος!

Σε γενικές γραμμές, τού

αρέσει να τρυπώνει σε

κάθε ρούχο μοσχοβολημένο

από πρόοδο, μεγαλείο, αρχοντιά!

Μόνη παρηγοριά στις αγενείς

εισβολές του, η ναφθαλίνη

τής ελπίδας μας!

-Και πού θα μπορούσαμε να τη βρούμε τέτοια υπέροχη μοδιστρούλα ;

Ρώτησες πάλι με απορία.

-Πρώτο τετράγωνο αριστερά,

εκεί που βρίσκεται το μαιευτήριό σου!

Μα αν θες να βρεις καλύτερες,

που αναλαμβάνουν να κάνουν

πιο σύνθετες μεταποιήσεις,

υπάρχει κι άλλο μέρος.

-Και πού είν᾽ αυτό ; Πού θα μπορούσα να το ψάξω; Ξαναρώτησες!

-Στη βιοτεχνία τ’ ουρανού ψάξε αγάπη μου!

 Στη βιοτεχνία τ᾽ ουρανού!

Εκεί φαίνεται από απόσταση

και μια τεράστια ταμπέλα,

που έχει στηθεί από θεοστάλακτα

χερουβείμ, για όλους εκείνους

που ψάχνουν ανυπόμονα :

Β Ι Ο Τ Ε Χ Ν Ι Α : Ο Υ Ρ Α Ν Ο Σ

EΠΙΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ, METAΠΟΙΗΣΕΙΣ

ΚΟΥΣΤΟΥΜΑΚΙΑ ΑΠΟ ΣΚΙΑ … ΣΕ ΟΣΚΑΡΙΚΑ ΣΜΟΚΙΝ ΑΠΟ ΦΩΣ

ΦΟΥΣΤΑΝΑΚΙΑ ΑΠΟ ΧΩΜΑ … ΣΕ ΟΣΚΑΡΙΚΕΣ ΤΟΥΑΛΕΤΕΣ ΑΠΟ

 ΑΙΘΕΡΑ.

ΚΙ ΟΥΤΕ ΛΟΓΟΣ ΓΙ ’ ΑΠΟΔΕΙΞΗ!

ΟΛΑ ΔΩΡΕΑΝ!

ΟΠΩΣ Η ΣΩΤΗΡΙΑ!

ΟΠΩΣ Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ!

ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΠΑΣΧΕΙ …

ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΨΗΛΟ ΠΥΡΕΤΟ ΤΟΥ ΑΖΗΤΗΤΟΥ ΤΗΣ .

_

γράφει ο Παναγιώτης Σκοπετέας