Η βατραχίνα Σοφία έχει μεγάλη οικογένεια, μεγάλη καρδιά και μεγάλη… κοιλιά. Λατρεύει τον βενιαμίν της, τον Πρίγκιπα, και φροντίζει άψογα το νουφαρόσπιτό της. Δεν λέει όμως ποτέ όχι στις λιχουδιές. Α, όλα κι όλα! Υπάρχει άλλωστε τίποτα καλύτερο από ένα γλυκό κουνουπάκι;

Γι’ αυτό και ταράζεται πολύ όταν μαθαίνει ότι οι συμμαθητές του Πρίγκιπά της τον πειράζουν για την εμφανή αδυναμία της μαμάς του στο καλό φαγητό. Καταλαβαίνει ότι, άθελά της, έχει γίνει η αιτία να στεναχωρηθεί το γυρινάκι της.

Μια επίθεση των ψαριών στο σχολείο των γυρίνων, όμως, κάνει τους πάντες στην κοινότητα των βατράχων να το ξανασκεφτούν πριν κοροϊδέψουν τη Σοφία. Γιατί αυτή η γενναία μαμά βατραχίνα αναδεικνύεται ηρωίδα ακριβώς επειδή είναι παχουλή.

Πέρα από τη σημασία που δίνει ο συγγραφέας σε μια πιθανή διαφορά που εμφανίζει κάποιος, η οποία, στην κοινωνία που ζούμε, τον καθιστά πολλές φορές εξόριστο και περιθωριακό, εμφανίζεται με πολύ άμεσο τρόπο το πόσο σκληρά μπορούν να γίνουν τα παιδιά, χωρίς να το θέλουν και τη σημασία που από πολύ νωρίς πρέπει να δώσουν οι γονείς στις αντιδράσεις αυτές. Η λύτρωση έρχεται πολύ όμορφα και για τους δύο ήρωες, αφού τελικά αναφαίνεται ότι η πιθανή διαφορά κάποιου, μπορεί να είναι εκείνη που θα τον κάνει ξεχωριστό, ιδιαίτερο και ακόμα πιο σημαντικό. Το συγκινητικό κλείσιμο, με τη μητρική σοφία και σωφροσύνη να προεδρεύει, αλλά και την παιδική αφέλεια και άμυνα σε σχετικές καταστάσεις δίνει στην ιστορία το ύφος που της αρμόζει, αναπαριστώντας πολύ σωστά ανάλογες καθημερινές καταστάσεις!

Ένα ευχάριστο παραμύθι που δείχνει ότι η εξωτερική εμφάνιση δεν έχει καμιά σημασία μπροστά στην ομορφιά της ψυχής και υμνεί την απέραντη μητρική αγάπη.