Σκόρπια χαρτιά στο πάτωμα
φθονούν το μελάνι
που λείπει…
Η πένα σου
τ’ άφησε άψυχα.
Και το φεγγάρι
ανάσκελο πάλι,
στο ξέστρωτο κρεβάτι σου
πλάγιασε.
Ακούς ένα χτύπο,
τρομάζεις μα χαίρεσαι
κι η πόρτα στα δεξιά
φανερώνει τα μάτια της.
Τώρα ο έρωτας;
Έμπνευση!
_
γράφει η Πόπη Κλειδαρά
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Ακολουθήστε μας
Αναλυτικά, όλες οι προσφορές των εφημερίδων του Σαββάτου και της Κυριακής συγκεντρωμένες σε ένα και μόνο σημείο!
Έτσι θα έλεγα τον κόσμο καθρέφτη ανάποδο,Ανάποδο καθρέφτηκαθρέφτηχωρίς τζάμι Τον εαυτό σου βλέπεις,άνθρωπε,άνθρωπε τι γυρεύεις;Ξέρει ο καθρέφτης Ο κόσμος έδειξε τι είσαιγιατί ότι κάνεις το δείχνειπονάει, μα δεν σπάειεδώ είναι ο καθρέφτης._γράφει ο...
Κλέφτης ονείρων έγινες,καταστροφές του κόσμουέκλεψες και το δικό μου όνειροκαι ας μην το ξέρεις Γιατί όταν κλέβεις έναΧάνονται χίλιαΓίνονται στάχτη, τέρμαΈτσι όπως πας δεν θα απομείνει κανένα._γράφει ο Ευθύμιος- Ραφαήλ Αγγελής Μην ξεχνάτε ότι το σχόλιο...
Ποτέ δε θα ξεχάσει, το πρώτο τεστ που έγραψε στο δημοτικό. Ακόμη θυμάται το γραπτό του. Τα αποτελέσματα απογοητευτικά.Κανένας όμως δεν τον μάλωσε. Αντιθέτως, όλοι του είπαν να μη στεναχωριέται, γιατί στο δεύτερο θα τα πάει καλύτερα. Δεν τους πίστεψε....
Τι να πουν κι άνθρωποι; Τι να κάνουν; Τους δίνουν την ζωή σε δόσεις μέχρι να τους ξεφτιλίσουν Έπρεπε όμως να δεχτούν και ήρθε ο πόλεμος, και συνταγογράφησε συνταγογράφησε δυστυχία Στην πρώτη δόση βομβαρδισμούς, στην δεύτερη μετανάστευση, στην Τρίτη...
Μπορεί η οικογένειά της να ήταν φτωχή όπως και το σπιτικό τους, αλλά όλοι είχαν να μιλάνε για το μεγάλο δέσιμο και την αγάπη που είχαν μεταξύ τους. Πέντε αδέρφια στο σύνολο και κανένα δεν επιβάρυνε την οικογένεια. Το αντίθετο, όλοι δούλευαν και προσέφεραν...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Ακολουθήστε μας στο Google News
Διαβάστε κι αυτά
Μπορεί η οικογένειά της να ήταν φτωχή όπως και το σπιτικό τους, αλλά όλοι είχαν να μιλάνε για το μεγάλο δέσιμο και την αγάπη που είχαν μεταξύ τους. Πέντε αδέρφια στο σύνολο και κανένα δεν επιβάρυνε την οικογένεια. Το αντίθετο, όλοι δούλευαν και προσέφεραν...
Μια γαλήνη απλώνεται στης νύχτας τα μυστικάτα εγκαταλελειμμένα βλέφαρα τρεμοπαίζουν στη σιγαλιάβάλσαμο στάζει στης νοσταλγίας το φιλίστην γκρίζα πολιτεία,ο κόσμος χορεύει, στων αστεριών τη μουσικήστα γυμνά ερείπια, παγερό περιδιαβαίνει τ' αγέριγέρνουν τ'...
Η Αγγελική έκλεισε το τηλέφωνο και με χορευτικές φιγούρες έφερε πάνω κάτω τη μικρή της γκαρσονιέρα, που ξαφνικά έγινε πιο φωτεινή κι ας είχε για θέα τον ακάλυπτο. «Αύριο το πρωί στις εννέα» έλεγε και ξαναέλεγε με μελωδικό οίστρο, αφήνοντας χαρούμενα...
Η πόρτα στα δεξιά…η πόρτα της πρωτότυπης έμπνευσης!
ΜΠΡΑΒΟ ΠΟΠΗ!!!
Κάπως έτσι, ναι. Σας ευχαριστώ πολύ!
Πολύ όμορφο το ποίημά σου Πόπη μου κι αφού από την πόρτα στα δεξιά φάνηκε ο έρωτας… εύκολο είναι να γεμίσουν τα χαρτιά σου με λέξεις από μελάνι!!!!! Διότι όσο ο έρωτας… καμία δύναμη στον κόσμο!!!!!!! Καλό Σ.Κ.
Σ’ ευχαριστώ Σοφία μου για το τόσο όμορφο σχόλιο! Επίσης, τα λέμε..
Πολύ ιδιαίτερο, Πόπη. Μπράβο σου!
Σ’ ευχαριστώ πολύ Έλενα!
Πολύ όμορφο Πόπη…
Ωραία έμπνευση γεμάτη ερωτισμό. Πάρα πολύ όμορφο. Μπράβο.
Πολύ όμορφο και πρωτότυπο, Πόπη. Μπράβο σου.
Μάχη, Βάσω, Μάρθα, σας ευχαριστώ πολύ! Καλημέρα