Σκόρπια χαρτιά στο πάτωμα
φθονούν το μελάνι
που λείπει…
Η πένα σου
τ’ άφησε άψυχα.
Και το φεγγάρι
ανάσκελο πάλι,
στο ξέστρωτο κρεβάτι σου
πλάγιασε.
Ακούς ένα χτύπο,
τρομάζεις μα χαίρεσαι
κι η πόρτα στα δεξιά
φανερώνει τα μάτια της.
Τώρα ο έρωτας;
Έμπνευση!
_
γράφει η Πόπη Κλειδαρά
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Ακολουθήστε μας
Αναλυτικά, όλες οι προσφορές των εφημερίδων του Σαββάτου και της Κυριακής συγκεντρωμένες σε ένα και μόνο σημείο!
Το σχολείο μας πάταγε στα πέλαγα. Ούτε γαλότσες, ούτε τίποτα: οι τοίχοι του βουλιάζαν αξυπόλυτοι στις άμμους των βυθών, κι εκεί δανά γλυκόβραζαν μέρα-νύχτα μέσα στ’ αλατοζούμι1 του Ιονίου. Χτισμένο ίσα-ίσα πάνω στα ριζά μιας πλαγιάς μούχλικης2, πέτσινης και καμένης,...
Όταν πιάνω να γράψω κάτι τις, το κύριο μέλημά μου είναι, αυτό το κάτι τις να μην είναι δυσάρεστο και γεμάτο μουρτζούφλα. Δεν το αντέχω αυτό το εμπόριο της θανατολατρείας και της απονιάς. Τα ξέρουμε όλα αυτά. Τα ζούμε στο πετσί μας επί καθημερινής βάσης και δεν είναι...
Τον κοίταξε βαθιά στα μάτια του τα μελιά και εκείνο που διέκρινε, πραγματικά την κατατρόμαξε. Αυτός από τη μεριά του, κατέβαλε προσπάθειες να κρύψει τις μύχιες σκέψεις και σχέδια που έκανε όχι επί χάρτου, αλλά κατ’ ευθείαν στο δόξα πατρί. Είναι πράγματι αλήθεια αυτό...
Θα ‘τανε τώρα μια δεκαριά μέρες, που οι αέρηδες δεν είχανε βάλει γλώσσα μέσα. Σκλήριζαν1, ετσακώνουνταν, στενάζανε, σφυρίζανε, παίζανε και τα πνευστά τους: και δώστου φλογέρα η Τραμουντάνα, και δώστου φυσαρμόνικα η Όστρια, ο Λεβάντες το σαξόφωνο κι ο Πουνέντες το...
-Και πες ότι τα πλάθω σαν καμπάνες ή σα σύννεφα ή σαν αστέρια. Πειράζει; -Πειράζει. Γιατί θα βγούνε παντόφλες, θα μείνουν άψητα και -μετά που θα τα τρως- μάντεψε ποιο κοριτσάκι θα γκρινιάζει ότι το πόνεσε η κοιλιά του. -Εγώ δεν είπα για παντόφλες. Κι αν, αντί για...
Διαβάστε κι αυτά
-Και πες ότι τα πλάθω σαν καμπάνες ή σα σύννεφα ή σαν αστέρια. Πειράζει; -Πειράζει. Γιατί θα βγούνε παντόφλες, θα μείνουν άψητα και -μετά που θα τα τρως- μάντεψε ποιο κοριτσάκι θα γκρινιάζει ότι το πόνεσε η κοιλιά του. -Εγώ δεν είπα για παντόφλες. Κι αν, αντί για...
Τρεις μικροί φίλοι, ο Κωστής, ο Μανολιός και ο Γιωργής, ήταν αφοσιωμένοι εδώ και ώρα στο παιχνίδι τους, πού έλκυε την καταγωγή του από τα παλιά, στο πολύ βαθύ του χρόνου, εκείνον τον αρχαίο χρόνο και καθώς όλα έδειχναν, δεν θα είχε και πολλή ζωή πια. Ε, νισάφι πια,...
Ευθύς εξ αρχής το ξεκαθαρίζω, προς αποφυγήν παρερμηνειών: Δεν πιστεύω στα όνειρα σαν πηγή προφητείας των μελλούμενων. Μετ’ εμφάσεως έχω κατά καιρούς υποστηρίξει ότι τα όνειρα δεν είναι άλλο από ένα αποκύημα τού υποσυνειδήτου και εμείς οι σκηνοθέτες του, ακούσιοι μεν...
Η πόρτα στα δεξιά…η πόρτα της πρωτότυπης έμπνευσης!
ΜΠΡΑΒΟ ΠΟΠΗ!!!
Κάπως έτσι, ναι. Σας ευχαριστώ πολύ!
Πολύ όμορφο το ποίημά σου Πόπη μου κι αφού από την πόρτα στα δεξιά φάνηκε ο έρωτας… εύκολο είναι να γεμίσουν τα χαρτιά σου με λέξεις από μελάνι!!!!! Διότι όσο ο έρωτας… καμία δύναμη στον κόσμο!!!!!!! Καλό Σ.Κ.
Σ’ ευχαριστώ Σοφία μου για το τόσο όμορφο σχόλιο! Επίσης, τα λέμε..
Πολύ ιδιαίτερο, Πόπη. Μπράβο σου!
Σ’ ευχαριστώ πολύ Έλενα!
Πολύ όμορφο Πόπη…
Ωραία έμπνευση γεμάτη ερωτισμό. Πάρα πολύ όμορφο. Μπράβο.
Πολύ όμορφο και πρωτότυπο, Πόπη. Μπράβο σου.
Μάχη, Βάσω, Μάρθα, σας ευχαριστώ πολύ! Καλημέρα