γράφει η Κατερίνα Σιδέρη

Οι στιγμές στις ζωές μας είναι άπειρες. Άλλες περνούν και χάνονται, άλλες αποθηκεύονται στη μνήμη μας, άλλες αδιάφορες κανείς δεν τις προσέχει. Υπάρχουν όμως και κάποιες που έχουν σθένος, έχουν πυγμή, έχουν χρώμα και άρωμα και μπορούν να αλλάξουν τα πάντα γύρω τους. Αυτές οι στιγμές μας στιγματίζουν για πάντα!

Μια τέτοια στιγμή θα αδράξει η συγγραφέας του βιβλίου Νικολία Πανίδου, θα την κάνει ιστορία και θα τη μοιραστεί μαζί μας.

Μια τέτοια στιγμή θα σταθεί η αφορμή για να χαράξει νέα πορεία πλεύσης για τους ήρωες του βιβλίου που λίγο πριν δεν είχαν ιδέα τι τους περιμένει, δεν είχαν ιδέα τι έμελλε να συμβεί, τι έμελλε να τους αλλάξει για πάντα.

…οι χάρες πάντα στο τέλος γίνονται μικρές χαρές…

Ο Λευτέρης ασχολείται με τη φωτογραφία. Λατρεύει το επάγγελμά του ενόσω του έχει προσφέρει μοναδικές εμπειρίες, όμως υπάρχουν καταστάσεις τις οποίες βίωσε ξέχειλες από ανθρώπινο πόνο που πραγματικά τον έχουν στιγματίσει. Είναι ένας ήρεμος, υπομονετικός και συνειδητοποιημένος άνδρας που διανύει την 4^η δεκαετία της ζωής του. Είναι ειλικρινής και δοτικός. Πρόσφατα χωρισμένος, και αναζητ’ωντας τα πατήματά του, θα αφήσει τον προσωρινό τόπο διαμονής του τη Θεσσαλονίκη κάνοντας ένα ολιγοήμερο ταξίδι στη Μυτιλήνη.

Το ταξίδι του κρύβει πολλές ομορφιές. Κρύβει γνωριμίες, ανέμελες στιγμές με ούζο και καλή παρέα, κρύβει φωτογραφικές αποκαλύψεις, κρύβει χαλάρωση, βουτιές, βόλτες με μηχανάκι και αόρατες σχεδόν μορφές.

Ο καπετάν Άγγελος με τη ζεστή καρδιά, τα ερείπια ενός πυργόσπιτου που του κινούν την περιέργεια, μια φιγούρα που γίνεται ορατή για λίγα δευτερόλεπτα και έπειτα χάνεται από το οπτικό του πεδίο, το ταξίδι με τη φωτογραφική μηχανή στις εμπόλεμες ζώνες και οι χαλαρές στιγμές με γέλια και ευφορία στην αυλή της κυρίας Μαρίας, είναι κομμάτια που αφορούν τον Λευτέρη και μας εισάγουν στην ιστορία.

Ακολουθεί η γνωριμία με την Τζ… Ευγενία, τα λερωμένα σεντόνια με κόκκινα από αίμα σημάδια, η εύθραυστη ψυχολογία της γυναίκας με τα κουρασμένα χαρακτηριστικά, αλλά και τα βουβά δάκρυα απόγνωσης και συνάμα λύτρωσης που δημιουργούν αμηχανία στον Λευτέρη, αλλάζουν ρότα στην ιστορία και βάζουν πλώρη για αχαρτογράφητες θάλασσες που ίσως να επωάζουν εντός τους φουρτούνες και αντάρες.

Η συνέχεια μας επιφυλάσσει σπουδές στη σχολή Ιστορίας και Αρχαιολογίας, ένα μικρό, διακριτικό ασημένιο ρολόι που καταγράφεται ως πρώτο δώρο αγάπης, η άκακη και συμπονετική κυρία Ζωή που αποδείχτηκε στήριγμα της Ευγενίας παρά την γνώμη των περισσοτέρων, ένα διάφανο δέρμα γεμάτο σημάδια και μελανιές και μια προσωρινή κατάλυση στην Καβάλα.

Θα διαβάσουμε για τη ραγοειδίτιδα, μια σοβαρή πάθηση του ματιού, για δύο διπλούς ελληνικούς καφέδες συνοδεία λουκουμιών, για τις ουλές που παρελαύνουν πάνω σε ένα σημαδεμένο κορμί έργο ενός αρρωστημένου μυαλού εκείνο του Μιχάλη, αλλά και για τα καθησυχαστικά τηλεφωνήματα του καπετάνιου που δίνουν πνοή αισιοδοξίας στα σχέδια της Ευγενίας.

Μπροστά στα μάτια μας διαδραματίζονται σκηνικά ενδοοικογενειακής βίας. Κάποιοι δεν γνωρίζουν, άλλοι γνωρίζουν και σιωπούν και ίσως να σφυρίζουν αδιάφορα. Αυτά τα περιστατικά είναι ικανά να αφαιρέσουν ζωές, είναι ικανά να σκοτώσουν ψυχές, να ραγίσουν καρδιές που δύσκολα ξανά θα είναι όπως πρώτα…

Η επιστροφή στη Θεσσαλονίκη είναι πια γεγονός. Μια ερειπωμένη μονοκατοικία στο Πανόραμα φέρνει δάκρυα στα μάτια, τρεις ροζ καρδιές βαλμένες μέσα σε ένα μαύρο περίγραμμα φουντώνουν την περιέργεια του Λευτέρη, ένα αληθινό σ’ αγαπώ μπορεί να επουλώσει και γιατί όχι να γιάνει βαθιές πληγές και η επίσκεψη στο γραφείο του Στεργίου θα δώσει απαντήσεις στα πολλά αναπάντητα μέχρι πρότινος ερωτήματα.

Το παρελθόν όμως δεν έχει πει την τελευταία του λέξη. Μπορεί η Ευγενία να κοιτάζει πλέον μπροστά, όμως πίσω της έχει ανοιχτούς λογαριασμούς, έχει σχοινιά που την κρατούν δεμένη με την πρόσφατη ζωή της και για να κοπούν, χρειάζεται σθένος, βοήθεια και πολύ υπομονή.

Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση που μου κίνησε το ενδιαφέρον για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Νικολίας Πανίδου, ένα σύντομο βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:

… για ότι πραγματικά πιστεύεις, δεν πρέπει να σταματήσεις να παλεύεις…

Οι τελευταίες σελίδες είναι πλούσιες σε γεγονότα. Ένα εγκαταλειμμένο εργοστάσιο, η ψυχολόγος Αλίκη που συνδράμει με αγάπη και επαγγελματισμό, οι κρίσεις πανικού που διαχειρίζονται αλλά και η αλλαγή σελίδας που αποφασίζουν για τους εαυτούς τους οι ήρωες της ιστορίας, αφήνουν στον αναγνώστη χαμόγελα στα χείλη.

Χαίρομαι όταν οι ήρωες αλλάζουν σελίδα και αφήνουν πίσω τους κακοφορμισμένα χρόνια και κοιτούν το μέλλον με αισιοδοξία. Χάρηκα όταν η Ευγενία πήρε τη ζωή στα χέρια της, πέταξε από πάνω της τον μανδύα του άβουλου πλάσματος και αποφάσισε να ζήσει.

Όπως ο φοίνικας ξαναγεννιέται από τις στάχτες του, έτσι και η Ευγενία, κόλλησε τα κομμάτια της, εξάγνισε την ψυχή της, αγκάλιασε την τρεμάμενη καρδιά της και χάιδεψε στοργικά τα σημάδια της. Θωρακίστηκε με αγάπη και ελπίδα, άνοιξε τα φτερά της και βγήκε στο φως, χωρίς να κλείσει τα μάτια!

Αλήθεια που θα την βγάλει αυτό το ταξίδι;

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα του βιβλίου.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Από μικρή κατάλαβα πως ο καλύτερος τρόπος να εκφράζομαι είναι μέσα από τις λέξεις. Γι’ αυτό και στα δεκαοκτώ μου εξέδωσα την πρώτη μου ποιητική συλλογή με τίτλο «Θρόισμα Φίλων».

Η οικογένειά μου και οι φίλοι μου είναι οι άνθρωποι που μου αρέσει να μοιράζομαι το χρόνο μου μαζί τους και που με συντροφεύουν στα ταξίδια που τόσο πολύ αγαπώ να κάνω. Και εγώ με τη σειρά μου προσπαθώ να φτιάχνω ιστορίες που να ταξιδεύουν το νου.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΕΞΗ.

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει:

Ήθελε να φύγει. Να κλείσει τα μάτια και όταν τα ανοίξει, να μην υπάρχει δίπλα της εκείνος. Ήθελε να σταματήσει να πονάει, να σταματήσει να αναρωτιέται γιατί, πριν χάσει ολοκληρωτικά τον εαυτό της.

«Δέκα χρόνια υπέφερα. Φτάνει. Σήμερα είναι η τελευταία μέρα που είμαι αιχμάλωτη σε τούτο το νησί».

Όταν την είδε για πρώτη φορά, νόμιζε ότι ήταν αποκύημα της φαντασίας του. Όταν αντίκρυσε και δεύτερη φορά τη φιγούρα της, ήταν σίγουρος ότι κινδύνευε. Όταν την πλησίασε, κατάλαβε ότι θα έκανε ό,τι χρειαζόταν για να τη σώσει.

Ευγενία και Λευτέρης. Μία γυναίκα που είχε χάσει την πίστη της στους ανθρώπους. Ένας άντρας που ήθελε να ξαναβρεί νόημα στη ζωή. Δύο άγνωστοι που συναντιούνται σε έναν τόπο που δεν είναι δικός τους. Δύο νέοι που πρέπει να βρουν ξανά την αφετηρία της ζωής, να πουν τις αλήθειες τους και να μάθουν να εμπιστεύονται από την αρχή.

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο, θα βρείτε εδώ.