Με τα βιβλία της μας πάει ένα ταξίδι γεμάτο γεύσεις και συναισθήματα!

Τι σας παρακίνησε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων;

Αγαπούσα τα βιβλία από πάντα. Το βιβλιοπωλείο ήταν και είναι το μέρος, όπου μπορεί να μπω σήμερα και να βγω αύριο χωρίς να καταλάβω πως πέρασε η ώρα! Αναπόφευκτα με τη γέννηση των παιδιών μου το σπίτι άρχισε να πλημμυρίζει από παιδικά βιβλία. Διαβάζαμε κάθε μέρα κι από ένα οπωσδήποτε την ώρα του πρωινού. Ε! όταν ένα πρόσωπο τού οικογενειακού μου περιβάλλοντος μού πέταξε την ιδέα, δεν ήθελα και πολύ! Άρχισα να γράφω διάφορα κείμενα, πήρα μαθήματα συγγραφής και κάποια στιγμή ένιωσα πως είχα κάτι καλό στα χέρια μου. Ευτυχώς την ίδια γνώμη είχε κι ο εκδότης μου κι έτσι να ‘μαι τώρα εδώ να τα λέμε!

Πιστεύετε ότι κάποιος γεννιέται ή γίνεται συγγραφέας;

Πιστεύω πώς όποιο χάρισμα ή ταλέντο κι αν έχει κάποιος, αν δεν το καλλιεργήσει με δουλειά και μεθοδικότητα δεν θα εξελιχθεί. Η συγγραφή όσο εύκολη κι αν φαίνεται μερικές φορές, απαιτεί καλλιέργεια και συνεχή ενασχόληση.

Ποια νοήματα θέλετε να περάσετε στους μικρούς αναγνώστες των παραμυθιών σας;

Πρώτα απ’ όλα θέλω να τους διασκεδάζω! Να απολαμβάνουν αυτό πού διαβάζουν, να μην είναι βαρετό, να μην τους κουράζει! Αν τώρα καταφέρω να τους κάνω να πάνε ένα βήμα παραπέρα, να ονειρεύονται, να αγαπάνε, να νοιάζονται, να διαχειρίζονται τις φοβίες τους και τα άγχη τους, να μαθαίνουν, θα είμαι πολύ ευχαριστημένη.

Είστε αισιόδοξη ή απαισιόδοξη για το μέλλον του παιδικού βιβλίου;

Φυσικά αισιόδοξη! Όσο γεννιούνται παιδιά τόσο θα γεννιούνται και παιδικά βιβλία… Μπορεί λόγω οικονομικών ή άλλων συγκυριών να μειώνεται κατά διαστήματα η βιβλιοπαραγωγή αλλά δεν εξαφανίζεται!

Τι πρέπει να κάνει ένας εκπαιδευτικός ή γονιός για να αγαπήσει το παιδί το βιβλίο;

Να το αγαπάει πρώτα ο ίδιος! Τα παιδιά είναι σφουγγαράκια! Τόσο ο εκπαιδευτικός, όσο και ο γονιός πρέπει να εκθέτουν το παιδί σε δράσεις φιλαναγνωσίας. Είναι το ίδιο λυπηρό να ακούς πως η δασκάλα στο σχολείο δεν επιτρέπει στους μαθητές της να δανειστούν βιβλία από τη σχολική βιβλιοθήκη για να μην έχει επιπρόσθετο φόρτο εργασίας, με το να ακούς νέους γονείς να σου λένε πως δεν αντέχουν να έχουν βιβλία στο χώρο τους!

Έχετε συγκινηθεί με ένα βιβλίο που έχετε γράψει ή έχετε διαβάσει;

Ναι! Έκλαιγα όταν διάβασα για πρώτη φορά ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ του Οδυσσέα Ελύτη. Με δάκρυα στα μάτια ξεκίνησα να γράφω το «Ένα αγόρι… Ένας ψαράς… Δυο όνειρα», που είναι αφιερωμένο στον πατέρα μου, τον όποιο υπεραγαπούσα και έχασα πολύ ξαφνικά μέσα σ’ ένα καλοκαίρι.

Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση;

Με δουλειά, υπομονή και επιμονή μπορείς να καταφέρεις σχεδόν τα πάντα στη ζωή.

Για ποιο λόγο θα σταματούσατε να γράφετε;

Άλλη ερώτηση;  Δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι! Η συγγραφή είναι από τα ωραιότερα «ταξίδια» της ζωής μου και δεν θα ‘θελα να τελειώσει ποτέ!

_

γράφει η Βούλα Παπατσιφλικιώτη

–

Έργα της συγγραφέως από τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική:

Ένα αγόρι… Ένας ψαράς… Δυο όνειρα

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αγόρι.

Ένα μικρό, χαριτωμένο αγόρι που είχε ένα ξεχωριστό και μοναδικό όνειρο.

Να γίνει ψαράς!

Μια φορά ήταν ένας ψαράς.

Ένας γκριζομάλλης, γκρινιάρης ψαράς

που είχε ένα μοναδικό, μα ξεθωριασμένο από τον χρόνο όνειρο.

Να γίνει φλογεροπαίχτης!

Κι αντάμωσαν οι δυο τους κάπου εκεί

στη νοτισμένη απ’ το θαλασσινό νερό αμμουδιά.

Μια ιστορία για τα όνειρα ζωής…

εκείνα που αργούν να έρθουν

μα όλοι θέλουν να τα ζήσουν,

όλοι να τα γευθούν…

Η παρέλαση των φρούτων

Σε συνεργασία με τον Ανδρέα Λαγό.

Kάποτε, στο παρελθόν ή και στο μέλλον,
κάπου κοντά ή απίστευτα μακριά…
έγινε κάτι τρομερό!

Δυο πριγκιπόπουλα έτσι ξαφνικά αποφάσισαν
να μην ξαναδοκιμάσουν φρούτα!!!

Θα  κατορθώσουν ο βασιλιάς και η βασίλισσα
να πείσουν τον πρίγκιπα Μηλαστέριο και την πριγκίπισσα Ροδοφεγγαρένια να αλλάξουν γνώμη;

Θα αποκαλυφθεί ποιος κρύβεται πίσω
από αυτή τη ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ;

Ένα μοσχομυριστό φρουτοπαραμύθι για την αξία των φρούτων στη διατροφή μας, πού όχι μόνο διαβάζεται, αλλά χάρη στις συνταγές του Ανδρέα Λαγού τρώγεται κιόλας…

Ποιος θα πάρει το αυγό;

Η κοτούλα η Μαριγώ, κάτοικος εκλεκτός στη ΦΑΡΜΑ ΧΑΡΜΑ,

περιμένει πώς και πώς ένα μικρό αυγό, ένα τόσο δα μικρό αυγουλάκι!

Θέλει πολύ να γίνει μητέρα, μα φαίνεται πως δεν τα καταφέρνει…

Κι εκεί που έχει πια απελπιστεί, ένα νέο φθάνει σαν αστραπή…

Μια ιστορία για τις μανούλες που δίνουν την αγάπη τους στα παιδιά του κόσμου όλου.

–

Μας διηγείται την ζωή της σαν παραμύθι.

Γεννήθηκα σ’ ένα χωριό της Ημαθίας, το Μακροχώρι. Ένα χωριό τόσο μακρύ όσο και το όνομά του. Και δεν θα το πιστέψετε! Οι δρόμοι του έχουν αρχή αλλά δεν έχουν τέλος… Μεγαλώνοντας, ένας απ’ αυτούς μ’ έφερε στην Αθήνα, τη μεγάλη πρωτεύουσα!

Ένιωσα μόνη και φοβισμένη, μα για καλή μου τύχη απέκτησα έναν πολύτιμο φίλο, τον Λόγο. Τέσσερα χρόνια με φιλοξένησε στο σπίτι του, μία τεράστια έπαυλη με αμφιθέατρα, βιβλιοθήκες και διακριτικό τίτλο «Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών».

Ένα πρωί, όντας πλέον Φιλό-λογος με βούλα και υπογραφή, πήρα το δρόμο της επιστροφής.

Το σπίτι μου πλημμύρισε βιβλία: γραμματική, αρχαία τραγωδία, νεότερη και σύγχρονη ιστορία. Ακολούθησε και η ξενόγλωσση παιδεία.

Μα σαν γεννήθηκαν τα δύο μου παιδιά, ανακάλυψα, πόσο μοναδικά είναι τα παιδικά βιβλία και – ψέματα ή αλήθεια- και τα παραμύθια!

Τα πρώτα με οδήγησαν σε σεμινάρια γραφής. Τα δεύτερα σε σεμινάρια αφήγησης.

Πρίγκιπες, πριγκίπισσες, βασιλοπούλες, βασιλόπουλα, δράκοι, νεράιδες, ξωτικά, γοργόνες, πειρατές μού χάρισαν απλόχερα μαγεία!

Έτσι έγραψα την πρώτη μου ιστορία …και μετά τη δεύτερη …και μετά την τρίτη…και μετά την τέταρτη…και μετά την πέμπτη και μετά….η μαγεία συνεχίζεται!

Α! Ξέχασα να σας πω ότι στο μεταξύ άλλαξα πορεία κι απέκτησα καινούρια κατοικία! Ζω, όχι μόνη μου πια, αλλά με τον άνδρα μου και τα δυο μας παιδιά στην Κουλούρα! Ένα χωριό τόσο στρογγυλό, όσο και το όνομά του. Και δεν θα το πιστέψετε! Οι δρόμοι του είναι στρωμένοι με χρυσαφένιο σουσάμι και δεν έχουν ούτε αρχή ούτε τέλος…