Η συνήθεια της απώλειάς σου

Δημοσίευση: 20.04.2018

Ετικέτες

Κατηγορία


Μεγάλωνες και εγώ μεγάλωνα μαζί σου

Σε νευρίαζα, τσακωνόμασταν και μετά γελούσαμε.
Γελούσαμε… Γελούσαμε και συνεχίσαμε και μεγαλώναμε.

Γιατί δεν μεγάλωσες αρκετά; Γιατί έφυγες; 
Υποτίθεται θα μεγαλώναμε μαζί. Έτσι δεν το σχεδιάζαμε;
Γιατί σταμάτησες να μεγαλώνεις; 

Εγώ στο μυαλό μου σε φανταζόμουν γριούλα, να ανοίγω 
την πόρτα του σπιτιού και εσύ να βλέπεις τηλεόραση.
Τι θα απογίνει τώρα αυτή η εικόνα; Τι να κάνω που η 
φαντασία μου σε βρίσκει γριούλα;

Σε κλείδωσα…  Σε έκλαψα, σε θρήνησα – πέρασαν κιόλας τρία 
χρόνια σχεδόν και τελικά αντιλήφθηκα πως, δεν μεγαλώνεις άλλο.
Δεν θα σε δω ποτέ γριούλα, όσο κι’ αν το θέλω, δε θα σε δω.

Τώρα είμαι καλά, έγινε η απώλειά σου συνήθεια. Όμως… 
Είναι και κάποια βράδια που σε γυρεύω επίμονα,
Όχι απο απελπισία, έτσι απλά… Απλά να κουβεντιάσουμε.
Μόνο αυτό ζητώ – να κουβεντιάσουμε λίγο ρε μάνα…

_

γράφει ο Μαρίνος Αχιλλέως

Ακολουθήστε μας

Διαταραχή

Διαταραχή

Βλέπεις τη ζωή από χίλια ηλεκτρονικά ηλιοβασιλέματακαιρό με τον καιρό ζεις την δική σου τοξικότητα.Οι πόλεις σου φαίνονται εκδοχές ενός ξεπερασμένου λογισμικού. Διαταραχή! Διαταραχή! Διαταραχή!Σε πιάνει ενώ ο καιρός περνάκαι εσύ από πρίσματα τις ζωές αναλύεις.Τώρα! Η...

Ήταν της Ρόδου τ’ όνειρο

Ήταν της Ρόδου τ’ όνειρο

Αλλάζουν οι καιροί αλλάζει κι η ζωή μια αγάπη σβήνει ,αποχωρεί πικρού Σεπτέμβρη η σιωπή τη θύμηση καλεί Καλοκαιριού στιγμές  οι μνήμες μακρινές  ο κόσμος ήταν όμορφος  της θάλασσας ο αμμόλοφος γυαλί Ήταν καρδιάς η άνοιξη  ψυχής η ανατολή ήταν αγάπης η άφιξη  στου...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Ήταν της Ρόδου τ’ όνειρο

Ήταν της Ρόδου τ’ όνειρο

Αλλάζουν οι καιροί αλλάζει κι η ζωή μια αγάπη σβήνει ,αποχωρεί πικρού Σεπτέμβρη η σιωπή τη θύμηση καλεί Καλοκαιριού στιγμές  οι μνήμες μακρινές  ο κόσμος ήταν όμορφος  της θάλασσας ο αμμόλοφος γυαλί Ήταν καρδιάς η άνοιξη  ψυχής η ανατολή ήταν αγάπης η άφιξη  στου...

Ατέρμονη μοναξιά

Ατέρμονη μοναξιά

Απόψε, νύχτα μου, δεν φέρνεις την χαρά. Είμαι μονάχος δίχως ζέστη στην καρδιά. Οι τοίχοι μου είναι πεζοί η συνείδηση μου σκοτεινή και είναι όλοι οι άνθρωποι στους ώμους μου φορτικοί. Πια την ζωή τους προχωρούν το όνομά μου δεν θέλουν να ακούν και σαν ανάμνηση παλιά...

Διαταραχή

Η σκόνη των αιώνων

Όσοι αιώνες και αν περάσουν,κρύο πάντα θα τους διαπερνά μέχρι το κόκκαλο.Των ποιητών τα πράγματα,άγρια προμηνύονται.Κάθε πέρσι και καλύτερα. Διότι· οι αιώνες,-όσο και αν έχουν ανάγκη τους ποιητές,για την οριακή επιβίωση -μπαίνει στη μέση το χρήμα και ο νόμος. Και...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου