Να το χρωστάς σ’ αυτή που χάθηκε,
αυτή που όλα μου σεβάστηκε τα λάθη
που τόσο υπερήφανη στάθηκε,
αυτή που πια δεν θα ξανάρθει
Ρεφραίν
Με ροδανθούς τα βάζα γέμιζε
κι είχε στην ώρα του στρωμένο το τραπέζι,
χάραμα τα μαλλιά της χτένιζε
κι ήξερε σαν παιδί να παίζει
Να το χρωστάς σ’ αυτή που πέρασε,
αυτή που έκανε το δούλο της ιππότη,
στου χρόνου το ταξίδι δεν γέρασε
αυτή που θα’ ναι πάντα πρώτη
της Ελένης Λιάκου
0 Σχόλια