(Φωτογραφία: © Στράτος Γιαννόπουλος)

Φιλοξενούμενος στη δράση «Ελάτε να μιλήσουμε για τη λογοτεχνία» είναι ο συγγραφέας Χρήστος Κορφοξυλιώτης, τον οποίο και ευχαριστώ πολύ για την εξομολογητική του συνέντευξη!

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Τρόπος επικοινωνίας: https://www.facebook.com/chris.korfo

Ερωτηματολόγιο για Συγγραφείς

Ποιον συγγραφέα ή ποιητή θα ήθελες να συναντήσεις;

Γιατί να είναι ένας; Και όχι περισσότεροι; Όλοι μας έχουνε επηρεαστεί από τον Καζαντζάκη μέχρι τον Αίσωπο. Από τον τρόπο γραφής τους, από το πώς σου μεταφέρουνε μια ιστορία μέχρι τα πολυποίκιλα μηνύματα που κρύβει η κάθε ιστορία που αφηγούνται. Οπότε θα ήθελα να τους γνωρίσω όλους τους και ας μου “πάρει” μια αιωνιότητα.

Το είδος γραφής που υπηρετείς σε εκφράζει απόλυτα; Θα μπορούσες να πειραματιστείς γράφοντας κάτι διαφορετικό, κι αν ναι τι θα ήθελες να δοκιμάσεις;

Το είδος της γραφής μου είναι αυτό που υπηρετεί εκείνη και όχι εμένα. Με εκφράζει ως προς το πώς “θέλω να περάσω” αυτό που νιώθω μέσα μου, όλα τα συναισθήματα μου και αυτά που σκέφτομαι, τα οποία δεν μπορώ να τα εκφράσω με τον προφορικό λόγο. Όσο για να πειραματιστώ με κάτι διαφορετικό το έχω κάνει σε άλλες μορφές της τέχνης, όπως είναι το θέατρο και ο κινηματογράφος. Έχω γράψει σενάρια διαφορετικά σε στυλ γραφής και πλοκής. Το ένα ήταν με κεντρικό άξονα την εκδίκηση, την εκμετάλλευση και το λάθος τρόπο ζωής που μας μάθανε να ζούμε. Το θεατρικό έχει να κάνει με την επιβίωση της σύγχρονης Ελληνίδας μάνας στον 21 αιώνα.

Ποια θεωρείς την πιο ξεχωριστή στιγμή στη λογοτεχνική σου διαδρομή ως τώρα;

Ακόμα είμαι στην αρχή αυτού του ταξιδιού, οπότε δεν μπορώ να κρίνω κάποια από τα πνευματικά παιδιά μου. Αλλά ευχαριστώ αυτούς που ήταν δίπλα μου για την υλοποιήσει τους. Δεν θα τους αναφέρω γιατί είναι πάρα πολλοί, τους ευχαριστώ μέσα από την καρδία μου. Για εμένα ότι έχει να κάνει με την συγγραφή ανήκει στην λογοτεχνία, διότι ήταν (κατ’ εμένα) η πρώτη και μετέπειτα εμφανίστηκαν όλα τα επιμέρους είδη, όπως είναι το θεατρικό σενάριο, κινηματογραφικό κλπ.

Ποια είναι η γνώμη σου για τους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς;

Είναι αναγκαίοι για να εμφανιστούν στο προσκήνιο νέοι συγγραφείς, οι οποίοι δεν είχαν την ευκαιρία ή τον τρόπο για να εκδοθούν. Συγχαρητήρια στους εκδοτικούς οίκους που δίνουνε αυτήν την μοναδική ευκαιρία στον καθένα από εμάς.

Σε ποια ηλικία εκφράστηκες για πρώτη φορά, γράφοντας το πρώτο σου πεζό ή ποιητικό κείμενο;

Πρώτη φορά ήταν στα… να πω την αλήθεια δεν θυμάμαι, έγραφα άναρχα και σε διάφορες φάσεις της ζωής μου , αλλά η πρώτη ολοκληρωμένη, πρέπει να ήταν κάπου στα 26 μου που έγραψα το πρώτο σενάριο μου, το οποίο έγινε το βιβλίο. Το οποίο μου έδωσε την ευκαιρία για να πραγματοποιηθεί αυτή η συνέντευξη που διαβάζεται. Αν προσέξετε καλύτερα η νουβέλα αυτή, έχει σεναριακό τρόπο γραφής και όχι τόσο λογοτεχνικό. Απλά έγινε και μια διαφορετική επιμέλεια ως προς την μετατροπή του από σενάριο σε βιβλίο.

Υπήρξε ποτέ στιγμή που θέλησες να παρατήσεις την ενασχόλησή σου με την συγγραφή; Αν ναι, γιατί;

Πολλές φορές, έγινε σαράκι- απωθημένο. Τώρα πια προσπαθώ να συνυπάρξουνε και πιστεύω αυτό δεν το κάνω μόνο εγώ, αλλά οι περισσότεροι από εμένα και σε χειρότερες συνθήκες.

Ποια πιστεύεις πως θα έπρεπε να είναι η τιμή του τελευταίου σου βιβλίου;

Δεν είμαι αρμόδιος για αυτό. Αλλά για να κυκλοφορήσει στην μορφή που είναι αυτή που έχει έρθει στα χέρια σας, εργάστηκαν και άλλοι εκτός από εμένα, οι οποίοι πρέπει να ανταμειφτούνε για τον μόχθο και τον χρόνο τους.

Τι ερώτηση θα έκανες στον αναγνώστη που έκανε αρνητική κριτική στο έργο σου; Τι θα ρωτούσες αυτόν που θα εκφραζόταν θετικά;

Δεν θα τον ρώταγα, αλλά θα τον άφηνα να μου πει τους λόγους του, για τους οποίους δεν τους άρεσε και θα σιωπούσα, για να αφουγκραστώ μια άποψη. Έτσι μου δίνεται μια ευκαιρία για να γνωρίσω μια προσωπικότητα που δεν θα είχα την ευκαιρία να την γνώριζα με άλλο τρόπο. Από μια κριτική, άσχετα αν είναι καλή ή κακή παίρνεις πολλές πληροφορίες, τις οποίες πρέπει να τις φιλτράρεις σωστά, ώστε να αυτοβελτιώνεσαι. Εγώ έχω και το κακό ότι κάνω αυτοκριτική σε εμένα πρώτα. Α ναι είμαι σκληρός με τον εαυτό μου… Οπότε η κακή κριτική για εμένα ήδη έχει γίνει από εμένα πρώτα τον ίδιο. Όσο για την θετική θα τον άφηνα πάλι να μου πει, η απάντηση είναι να ακούς και όχι να ρωτάς.

Γιατί γράφεις;

Γιατί με κάνει καλύτερο άνθρωπο, μέσα από το γράψιμο ανακαλύπτω εμένα που δεν ήξερα και για τον κόσμο. Νιώθω “τον πόνο” χαρακτήρων που γνώρισα ή θα γνωρίσω ή δεν θα γνωρίσω ποτέ μου. Η γραφή είναι λύτρωση…

…και η ώρα σου να ανταποδώσεις την…. ιερή εξέταση που πέρασες από αυτή την ανακριτική συνέντευξη! Κάνε μια δική σου, λογοτεχνική ερώτηση-ταμπού για κάτι που θα ήθελες να μάθεις για τον δημιουργό αυτού του ερωτηματολογίου!

Ήταν μια ωραία εμπειρία, στην οποία είδα με τα μάτια μου τι θα συναντήσω από το κοινό. Ευχαριστώ για την εμπειρία αυτή, τώρα έχω τα κατάλληλα όπλα και εφόδια σε πιθανές ερωτήσεις που θα συναντήσω στην ζωή μου. Και αφού μου δίνεται η ευκαιρία “για να πάρω το αίμα μου πίσω”. Γιατί να ξέρετε μας βάζετε σε πολύ κόπο για να βρούμε τις “σωστές” απαντήσεις στις ερωτήσεις που μας κάνατε. Όσοι έχουνε έρθει στην θέση μου ή που θα έρθουνε μετά από εμένα ελπίζω να τους δικαιώσω. Η ερώτηση – ταμπού από εμένα στον σαδιστή που μου έθεσε αυτές τις ερωτήσεις. Αν έμπαινε στην θέση μου ποιες ερωτήσεις θα απάνταγε και τι απαντήσεις θα έδινε. Πολύ σωστά η ερώτηση μου έχει δύο σκέλη.

Θεόφιλος Γιαννόπουλος: Σ’ ευχαριστώ πολύ για την όμορφη λογοτεχνική μας συζήτηση συγγραφέα μου Χρήστο Κορφοξυλιώτη!

Σχετικά με το ερώτημά σου, θα απαντούσα σε όλες τις ερωτήσεις που θέτω στους συμμετέχοντες. Θεωρώ πως καμία λογοτεχνική ερώτηση δεν είναι δύσκολο να απαντηθεί όταν εκφράζεσαι ειλικρινά μες απ’ τη καρδιά σου, μιας και δεν υπάρχει σωστή ή λάθος απάντηση. Προσωπικά, θεωρώ αποδεκτή κάθε αυθόρμητη ανταπόκριση που γίνεται με γνώμονα τον σεβασμό στον εκάστοτε συνομιλητή.

Σχετικά με τις απαντήσεις που θα έδινα ο ίδιος στο ερωτηματολόγιό μου, πιστεύω πως δεν είναι και τόσο πρέπον στο να προβώ σε κάτι τέτοιο παρακάτω, γιατί:

Το τιμώμενο πρόσωπο στο άρθρο αυτό είναι ο εκάστοτε συμμετέχοντας. Δεν αποσκοπώ στο να προβάλλω τον εαυτό μου. Αυτό θα έδινε την λανθασμένη εντύπωση πως μες από μια συνέντευξη στον εαυτό μου επιχειρώ να κάνω αυτοδιαφήμιση. Μία πράξη που την θεωρώ «αρρώστια» για τους συγγραφείς και την οποία προσπαθώ  να αποφεύγω πάση θυσία.

Ωστόσο θα αναμένω σε επόμενη συνέντευξη που θα μου ζητηθεί από οποιονδήποτε αρθρογράφο, να μου τεθούν αυτές ακριβώς οι ερωτήσεις που υπάρχουν στην στήλη μου ώστε να έχω την ευκαιρία να τις απαντήσω και ο ίδιος δημόσια.