με κοιτάς με ένα βλέμμα λυπημένο  με ρωτάς γιατί το δικό μου φαίνεται τόσο χαμένο… δεν έχω απαντήση σε αυτό, τέτοια εποχή σκόπευα να χαθώ· πονάω, μα ξέρω να το κρύβω δεν θέλω με τέτοια λόγια εσένα να θλίβω διψάω για ανακούφιση μα ο,τι κάνω είναι λίγο· φοβάμαι τον...

Δεν φταις εσύ…Εγώ σε επινόησα,σε έπλασα,σε ονειρεύτηκα. Σβήσε της απόγνωσης το βλέμμα,δεν φταις εσύ. Η τιμωρία μου –Η παγερή σου σιωπήΑντέχω,μα όχι και τις τύψεις σου… Μόνη μου ξενύχτησα…Και ένα πρωίτην εικόνα σου έκλεψακαι την κουβαλάω μαζί μουόπου και αν...

Δεν φταις εσύ…Εγώ σε επινόησα,σε έπλασα,σε ονειρεύτηκα. Σβήσε της απόγνωσης το βλέμμα,δεν φταις εσύ. Η τιμωρία μου –Η παγερή σου σιωπήΑντέχω,μα όχι και τις τύψεις σου… Μόνη μου ξενύχτησα…Και ένα πρωίτην εικόνα σου έκλεψακαι την κουβαλάω μαζί μουόπου και αν...

Χρωστάει ένα «Σ’ αγαπώ», κατανυκτικά εξερχόμενη από τον Ναό, του Δεκαπενταύγουστου.   Βαδίζει, ρίχνει στη θυρίδα, γράμμα προς το Επέκεινα, κορμιά, ζαριά και τρένα, προσπερνούν, την τελευταία ελπίδα.   Κι όμως εκεί στις μεγαλουπόλεις, κρύβουν εκπλήξεις και γέφυρες, σε...