Έχω παρέα μου μια κάφτρα
Που όλα τα καίει στην κάθε ρουφηξιά,
Είναι καπνός που φεύγει και πίσω δεν ξαναγυρνά.
Έχω μια μνήμη που ουρλιάζει
Κι όλα τα καίει μέσα στη μοναξιά.
Σα να φυσάει αέρας από μιαν άλλη ζωή
Σα να ξυπνάει μια μνήμη που χάθηκε στην τροχιά του χρόνου,
Πρόσωπα που αγαπήθηκαν και ξεχάστηκαν,
ήχοι που κάποτε γέμιζαν τις στιγμές και τώρα πνίγονται στη σιωπή.
_
γράφει o Αλέξανδρος Παπαδόπουλος
0 Σχόλια