Πρώτα δυο βλέμματα. Ένα πακέτο άφιλτρα τσιγάρα και μια εφημερίδα πρωινή, ακουμπισμένα σ' ένα τραπεζάκι καφενείου, παρέα μ' έναν αχνιστό καφέ. Ήχοι από μια άλλη γλώσσα, χέρια σε χέρια να κυλιούνται, γέλια υγρά και χιλιοειπωμένα λόγια που ξεχνιούνται καθώς χαζεύουν τις πολύβουες, των μαγαζιών, βιτρίνες.

Αργότερα το ίδιο βράδυ, σ' ενα φτηνό δωμάτιο συνοικιακού ξενοδοχείου, στο λείο κι ιδρωμένο πρόσωπο μιας μελαχρινής, αλλά ξανθής ωραίας κοιμωμένης, το ισχνό είδωλο μιας φωτεινής ρεκλάμας από νέον, σαν φάρος, αναβοσβήνει. Kι αυτός, γυμνός, να ξεκουράζει τα διπλά του χρόνια στη ζέστη του νεανικού κορμιού της και να παλεύει απεγνωσμένα ν' αποδείξει μ' επιχειρήματα αδιάσειστα, ότι αυτή η εφήμερη ευτυχία δεν είναι μόνο ένα όνειρο…πριν να εισβάλει το πρωινό και τον ξυπνήσει…

από την ανέκδοτη συλλογή διηγημάτων "Αντιγραφές"

_

γράφει ο Νίκος Γιαννόπουλος

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!