Βρέχει να ξεπλυθούν οι αποφάσεις σου.

Φυσάει και ούτε ξέρεις κατά πού πηγαίνουν τα δάκρυα.

Μα εσύ μόνος να ψάχνεις να βρεις ανύπαρκτα λάθη.

Πριν μπεις στην φυλακή της σκέψης, ήσουν ελεύθερος.

Πριν γίνει τελεσίγραφο λεγόταν όνειρα.

Πριν γίνουν ελαττώματα λεγόταν Έρωτας.

Πριν σε σκοτώνουν οι νύχτες σε ανέσταιναν οι οργασμοί.

Μα εσύ μόνος να ψάχνεις να βρεις ανύπαρκτα λάθη.

Σαν ξεροκόμματο τρως ταπεινά τον πόνο στο κελί σου, μην μείνεις νηστικός από αισθήματα.

Πίνεις δάκρυα, να ξεδιψάνε τα χείλη που τόλμησαν να φιλήσουν με πάθος.

Τόλμησες να ταξιδέψεις λες και δεν ήξερες πως θα σε βρουν ξανά.

Σε σέρνουν τώρα απ’ τα χέρια μισοπεθαμένο, να μοιάζεις όπως πάντα.

Να μοιάζεις όπως σε βρήκαν.

Να μοιάζεις όπως σε αγάπησαν.

Κι εσύ που τόλμησες να τους αγαπήσεις αλλιώς,

Ένοχος.

_

γράφει ο Γιάννης Πανδρεμένος

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!