10.08.2015

Καταδίκη, του Γιάννη Πανδρεμένου

Βρέχει να ξεπλυθούν οι αποφάσεις σου.

Φυσάει και ούτε ξέρεις κατά πού πηγαίνουν τα δάκρυα.

Μα εσύ μόνος να ψάχνεις να βρεις ανύπαρκτα λάθη.

Πριν μπεις στην φυλακή της σκέψης, ήσουν ελεύθερος.

Πριν γίνει τελεσίγραφο λεγόταν όνειρα.

Πριν γίνουν ελαττώματα λεγόταν Έρωτας.

Πριν σε σκοτώνουν οι νύχτες σε ανέσταιναν οι οργασμοί.

Μα εσύ μόνος να ψάχνεις να βρεις ανύπαρκτα λάθη.

Σαν ξεροκόμματο τρως ταπεινά τον πόνο στο κελί σου, μην μείνεις νηστικός από αισθήματα.

Πίνεις δάκρυα, να ξεδιψάνε τα χείλη που τόλμησαν να φιλήσουν με πάθος.

Τόλμησες να ταξιδέψεις λες και δεν ήξερες πως θα σε βρουν ξανά.

Σε σέρνουν τώρα απ’ τα χέρια μισοπεθαμένο, να μοιάζεις όπως πάντα.

Να μοιάζεις όπως σε βρήκαν.

Να μοιάζεις όπως σε αγάπησαν.

Κι εσύ που τόλμησες να τους αγαπήσεις αλλιώς,

Ένοχος.

 

_

γράφει ο Γιάννης Πανδρεμένος

Ακολουθήστε μας

Το Αλάτι των Ονείρων

Το Αλάτι των Ονείρων

  Σε ένα ψαροχώρι γεννήθηκα,  εκεί, δίπλα στο κύμα και την αρμύρα, έχτισα τα όνειρά μου. Με το πρώτο φως άκουγα τις βάρκες  να σπάνε τη σιωπή του πρωινού  και τις φωνές των ψαράδων να μπλέκονται με το τραγούδι του ανέμου. Εκεί, έμαθα να διαβάζω τα σύννεφα,  να...

τα παιδιά που φύγαν

τα παιδιά που φύγαν

Εμείς αγαπημένη δε θα μάθουμε ποτέ για εκείνα τα παιδιά που ταξίδεψαν πάνω σε οβίδες όπως τα πουλιά ταξιδεύουν με ένα άχυρο στο στόμα αφήνοντας τον άνεμο να δεχτεί το σώμα τους και την ψυχή τους στα δάκρυα μιας μάνας Μήτε για εκείνα που σε ένα στενόχωρο δωμάτιο...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

τα παιδιά που φύγαν

τα παιδιά που φύγαν

Εμείς αγαπημένη δε θα μάθουμε ποτέ για εκείνα τα παιδιά που ταξίδεψαν πάνω σε οβίδες όπως τα πουλιά ταξιδεύουν με ένα άχυρο στο στόμα αφήνοντας τον άνεμο να δεχτεί το σώμα τους και την ψυχή τους στα δάκρυα μιας μάνας Μήτε για εκείνα που σε ένα στενόχωρο δωμάτιο...

Αντανακλάσεις

Αντανακλάσεις

Απ’ την χερσόνησο του Σίτβε, μέρος εξωτικό μα όχι ξακουστό, από το πιο απόμερο σημείο, της τάφρου του ερωτικού μου πόθου, ξεκινά• Στο δέρμα του λαιμού μου, κοντά στο πιο διακριτό οστό του γυναικείου σώματος , εκείνο που τραβάει τα ανδρικά τα βλέμματα,αν η ματιά είναι...

Γαλάζιες σκέψεις

Γαλάζιες σκέψεις

Να κοιτάζουμε το ηλιοβασίλεμα χωρίς γυαλια ηλίου,  να βλέπουμε τα αληθινά του χρώματα  Δεν μιλάμε. Σιωπή.  Τα κύματα είναι σαν μελωδία από κάποιο γνωστό τραγούδι. Τους στίχους δεν θυμάμαι. Αλλά σίγουρα θυμάμαι την μελωδία.  Αν κοιτάξω την θάλασσα, με ορθάνοιχτα τα...

6 σχόλια

6 Σχόλια

  1. Κατερινα Λαζιδου

    Το διαβασα πολλες φορες….παντα το κανω σε αυτο που μου αρεσει
    τοσο πολυ

    Απάντηση
  2. Γιάννης Πανδρεμένος

    Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια!

    Απάντηση
  3. Άννα Ρουμελιώτη

    Κι εσύ που τόλμησες να τους αγαπήσεις αλλιώς,

    Ένοχος.

    Καθηλωτικό πραγματικά!!Συγχαρητήρια εξαιρετική γραφή!!!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου