Βάλε μελάνι στο χαρτί
και γράψε την ζωή σου
Και όταν ξανά ‘ρθει το πρωί
Άνοιξε την ψυχή σου
Γέμισε τα άστρα με χαρά
Τα σύννεφα με δάκρυα
Και μόλις σου ήρθε η σειρά
Άλλαξες δρόμο στα αχνά
Κλείσε τα μάτια, χαμόγελα
Βρες αφορμή για λίγο και έλα
Να σου πω μια καληνύχτα
Να αλλάξω τα Αγία δίχτυα
Άλλοι τόσοι μαζεμένοι
Δύο κύριοι ερωτευμένοι
Στον καθέναν μένει ένας
Γνώστης μίσους στις γραμμές μας
Ακούν τα ίδια από άλλο στόμα
Κοιτούν τα ίδια άλλα μάτια
Αγαπούν την μια ψυχή
Τον νέων αυτών μακριά ποινή
Και τι κάναμε από χθες;
Τι φταίνε οι άλλοι αγωνιστές;
Αυτής της δύσκολης ζωής
Που εξαρτάται από τους τρεις
Μια ψυχή και ο εγωισμός
Η χαρά και ο σπαραγμός
Με εμποδίζουν να σου πω
Πόσο κρίμα σ’ αγαπώ
_
γράφει η Ολυμπία Αρβανιτδίου
0 Σχόλια