18.01.2025

Κουτί από Χαρτόνι

Στο πεζοδρόμιο, ένα κουτί από χαρτόνι
φυλάσσει τα όνειρα ενός άστεγου.
Μέσα του, ένα παλτό σκισμένο,
μια φωτογραφία ξεθωριασμένη,
και μια χούφτα σιωπές.


Οι σιωπές αυτές δεν είναι απλές·
είναι φορτωμένες με λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ,
με ματαιώσεις που γεννήθηκαν
στη σκιά του αδιάφορου πλήθους.


Το κουτί μιλά για έναν κόσμο
που προτιμά να μην κοιτάζει κατάματα την αλήθεια.
Οι περαστικοί γυρνούν το βλέμμα αλλού,
προχωρούν βιαστικά,
όχι γιατί δεν βλέπουν,
αλλά γιατί δεν αντέχουν να δουν.


Κι όμως,
ο ήλιος το αγκαλιάζει κάθε πρωί,
σαν να του λέει πως είναι αρκετό.
Όχι για να ζήσει,
αλλά για να θυμίζει πως υπάρχει.


Τα βράδια, το κουτί τρέμει στο άγγιγμα του ανέμου.
Ο άστεγος κουλουριάζεται μέσα του,
σαν παιδί που αναζητά ασφάλεια
σε μια μητρική αγκαλιά που δεν υπάρχει πια.
Η ανάσα του ζεσταίνει το χαρτί,
και το κουτί, αν και εύθραυστο,
γίνεται καταφύγιο,
ένας μικρός κόσμος που λέει:
“Εδώ είμαι. Αυτό έχω. Αυτό είμαι.”


Και το κουτί,
όσο μικρό, όσο ασήμαντο κι αν μοιάζει,
κρατά μέσα του ολόκληρες ζωές.
Ζωές που δεν χώρεσαν στα μεγάλα σπίτια,
στις άνετες καρέκλες,
στις στημένες κουβέντες.


Μα, κάθε πρωί,
ο ήλιος σηκώνεται ξανά
και αγγίζει απαλά το χαρτόνι,
σαν να του ψιθυρίζει:
“Δεν είσαι μόνος. Ακόμα εδώ.”

 

_

γράφει η Ειρήνη Κτενίδου

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 22 – 23 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 22 – 23 Φεβρουαρίου 2025

Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και δεν θα...

Γείτονες

Γείτονες

Κινείστε γύρω μου, σαν κομήτες, πλέκετε τους ιστούς σας, με αιχμαλωτίζετε στα δίχτυα σας, ανήμπορη με ακινητοποιείτε. Τραβάτε από τα υγρά μου, όχι για να ξεδιψάσετε, αλλά για να με δείτε να αργοπεθαίνω, από διαστροφή ή δεν υπάρχει διαστροφή στην ευωχία; Γλιστράτε πάνω...

Πολύ μικρός ουρανός

Πολύ μικρός ουρανός

Μεγάλωσα πολύ για να ασφυκτιώ σε αυτόν τον ουρανό. Άλλοτε μπλε και άλλοτε γκρι. Άλλοτε γκρι και άλλοτε μπλε. Πολύ λίγος ουρανός για μένα. Και ας φαίνεται απέραντος για κάποιους. Τα πρόσωπα όλα ίδια στη πρώτη καλημέρα. Μα αποκαλύπτονται στη τελευταία καληνύχτα. ...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Πολύ μικρός ουρανός

Πολύ μικρός ουρανός

Μεγάλωσα πολύ για να ασφυκτιώ σε αυτόν τον ουρανό. Άλλοτε μπλε και άλλοτε γκρι. Άλλοτε γκρι και άλλοτε μπλε. Πολύ λίγος ουρανός για μένα. Και ας φαίνεται απέραντος για κάποιους. Τα πρόσωπα όλα ίδια στη πρώτη καλημέρα. Μα αποκαλύπτονται στη τελευταία καληνύχτα. ...

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Φόβος Φοβάμαι.  Φοβάμαι πως θα ’ρθει εκείνη η μέρα που μονάχα θα υπάρχω, μα δεν θα ζω. Ένα χέρι πλησιάζει.Είναι κρύο.Φοβάμαι.Το χέρι που κάποτε αγκάλιαζε τις πληγές μου – ή έτσι νόμιζα, τουλάχιστον –τώρα έχει γίνει ένας βαρύς βράχος που προσπαθεί να με αφανίσει....

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου