Δειλό, ξεκίνημα δειλό μ’ ανώριμα στιχάκια στο διάβα σου πλανήθηκα, λαθραία μου πορεία να ξεκουράζομαι γυμνός στης μνήμης τα παγκάκια να καρτερώ την αύρα σου, ονείρων καπηλεία. Στα χέρια σου ανδρώθηκα, φωλιά ελπιδοφόρα στάχυ να ‘ναι η τέρψη σου, το πάθος η τροφή ρόζους...

Εκείνο το αύριο που στην πλάτη του κουβαλούσε μια υπόσχεση πως οι μέρες που θα έρθουν θα είναι καλύτερες πλημμυρισμένες φως και όνειρα πού χάθηκε; Τώρα, στη θέση του στέκεται ο φόβος Πλέκει τον ιστό του Τον παρατηρώ από μακριά και τον πολεμώ με κομμάτια μνήμης Μνήμη,...

Τι ΄ναι αυτό, αναρωτώ, που μέσα μου βρυχάται; Θεριό είναι τρανό που όλο μαστιγώνουν; Να ’ναι οι φλέβες δαμαστές, κλουβί τα σωθικά μου; Στερώ τη λευτεριά σ’ ένα δειλό δραπέτη; Πανάθεμά σε αναμονή στα στήθια μου ριζώνεις. Ώσπου, ξεπρόβαλες εσύ. Εσύ! Μεσ’ στ’ όνειρο και...