Η ποιητική συλλογή της Ελένης Θ. Π. Λουκά στο βιβλίο με τίτλο «Η μικρή ζωή μας είναι μία… στου απείρου την ευθεία η τελεία.» είναι ένα έργο που συνθέτει με ιδιαίτερη επιτυχία τον λυρισμό, την αναπόληση αλλά και τον φιλοσοφικό στοχασμό. Είναι ένα έργο που τολμά να προτείνει την επιστροφή στα λησμονημένα αισθήματα της εποχής του 60 αλλά και να υπερασπισθεί ένα ξεχωριστό σκεπτικό στην αντιμετώπιση των προβλημάτων του σήμερα. Θα δεχθούμε ότι στα πρώτα, χρονολογικά, ποιήματα υπάρχει μια ευνόητη διστακτικότητα. Προοδευτικά η έκφραση αποκτά ένα εξαιρετικό δυναμισμό με κύριο συστατικό του τον αιφνιδιασμό, χωρίς να λείπει και η απέριττη τρυφερότητα. Το περιεχόμενο είναι αυθεντικό. Ανασύρει μέσα από τους στίχους τα πιο λησμονημένα αισθήματα και καταφέρνει να μας μεταδώσει την συγκίνηση της νοσταλγίας και της ανάμνησης. Το «παλιό σπίτι», «το φθινόπωρο» «ό έρωτας» διεκδικούν να είναι ποιητικά αριστουργήματα. Η εικονογράφηση, με μοναδική ευαισθησία, του βιβλίου συνιστά πρωτοτυπία στην δημοσίευση ποιημάτων. Σε αντίθεση με την επικρατούσα αντίληψη, οι φωτογραφίες ζωντανεύουν τις σελίδες και διαφοροποιούν το έργο ως προς το αόριστο περιβάλλον των λευκών σελίδων. Η πρωτοβουλία της συγγραφέως στην αισθητική παρουσίαση θα σηματοδοτήσει την αναθεώρηση των καθιερωμένων στην ποιητική έκφραση.
–
Πρόκειται για ένα βιβλίο που συναντά κανείς άπειρες εικόνες γνωστές και άγνωστες, που τα συναισθήματα πλέκουν δεσμούς και δημιουργούν σκέψεις. Αν παρομοιάσει κανείς με κάτι την ύλη του βιβλίου, θα έλεγε ότι είναι μια τεράστια σύνθεση από αγριολούλουδα της ελληνικής φύσης που το καθένα έχει το δικό του μεθυστικό άρωμα. Ο Λυρισμός και η ομοιοκαταληξία και σ αυτό είναι στην πλειοψηφία τους χαρακτηριστικά της έκφρασης, εκτός των σκέψεων και κάποιων ελεύθερης γραφής ποιημάτων. Η πλαισίωση τους με ανάλογες του ποιητικού ύφους φωτογραφίες συνεχίζεται όπως και στο πρώτο βιβλίο με την επιθυμία να δημιουργήσει έτσι μια καλύτερη συναισθηματική επαφή, μεγαλύτερο ενδιαφέρον και αναγνωστική διάθεση για το περιεχόμενο.
Τα κοινωνικά ποιήματα πραγματεύονται ζητήματα όπως:
Ζωή, γηρατιά, ανθρώπινος πόνος, Πατρίδα, παράδοση, ζωοφιλία, φυσικό περιβάλλον και άλλα κοινωνικά και ιστορικά θέματα, περιγράφουν προβλήματα, γεγονότα, καταστάσεις, ανθρωποκεντρικά θέματα και ανησυχίες με την ευχή και την ελπίδα να αποτελέσουν εφαλτήριο γενικότερου προβληματισμού, αφύπνισης και έμπνευσης.
Τα ερωτικά ποιήματα όπως και στο προηγούμενο βιβλίο ο έρωτας σαν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής των ανθρώπων καταλαμβάνει σημαντικό μέρος του βιβλίου. Πολλές είναι οι απογοητεύσεις και τα διλλήματα του, μπορεί να γίνει όμως πηγή έμπνευσης και δύναμης εκτός από βασανιστικός ιππότης σε όλες τις δράσεις των ανθρώπων όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η συγγραφέας. Ο τίτλος της συλλογής σηματοδοτεί την ανάγκη και την παρότρυνση της ποιήτριας να προσπαθούμε να προχωράμε μπροστά, αναζητώντας την ανατροπή, την αναγέννηση, την αναθεώρηση, την αλλαγή και την ανανέωση από κάθε τι οπισθοδρομικό, βλαβερό, άδικο και επικίνδυνο. Μια αναζήτηση που θα μας φέρει πιο κοντά σε ένα καλύτερο, φυσικότερο, δικαιότερο και ανθρωπινότερο κόσμο. Σε μια κοινωνία που μαστίζεται από την οικονομική κρίση, κοινωνική εξαθλίωση και σήψη αλλά και γενικότερη κατάρρευση ιδεών, αξιών, αρχών και ιδανικών, το βιβλίο αυτό δίνει το έναυσμα να προσπαθεί κανείς να ανακαλύψει καινούργια μονοπάτια που θα τον οδηγήσουν όχι μόνο στην δική του προσωπική αυγή αλλά και σε μία γενικότερη για όλους.
