23.09.2016

Κόκκινο ξημέρωμα

sunrise_b

Μικρός που είναι ο χώρος μου
μα το παράθυρο απέναντι θα ανοίξω.
Τριγύρω του είναι ο κόσμος μου,
ολάκερος στα χέρια μου χωράει να τον κρατήσω!

Κι απ’ το παράθυρο μπορώ μια δρασκελιά να κάνω
κι ας αγαπήσω κι ας χαθώ… σ’ όνειρο που δεν φτάνω!
Σαν ταξιδέψει η καρδιά και το μυαλό λουφάξει…
με κόκκινο ξημέρωμα η μέρα θα χαράξει!

Κι αν την αλήθεια της καρδιάς
στους χτύπους της ανταμώσω,
θα σμίξω τις αγάπες μου, αυτές που ο νους χωρίζει.
Θα τις φορώ κι όταν πονώ και δεν θα μετανιώσω…
που χόρτασα κι ας πόνεσα και που η καρδιά μ’ ορίζει!

_

γράφει η Σοφία  Ντούπη

Ακολουθήστε μας

Αόρατο το φάσμα της σιωπής

Αόρατο το φάσμα της σιωπής

Ας πάρουμε τον Σπαρτιάτη Λεωνίδα: παρήγγειλλε στην Βασίλισσά του να μην κλάψει · διότι «Ω ξειν αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι...». Έτσι κι έμεινε στην αιωνιότητα, που με όσες δυνάμεις του απέμεναν έριξε το βέλος στον Ξέρξη....

Η Ροή

Η Ροή

Θολός ο ουρανός, το σκέπαστρο ασταθές. Μας παρασέρνει μια ροή αδιάκοπη.  Αναποφάσιστος ο κόσμος, μπερδεμένος, στα σύννεφα και στα πρέπει.   Χρώματα πάνε και μπερδεύονται στη ροή. Ένα συνεχές σουλατσαρισμα σε ψεύτικες ανάγκες  Να έχεις αντί να είσαι.    Μα πώς...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Η Ροή

Η Ροή

Θολός ο ουρανός, το σκέπαστρο ασταθές. Μας παρασέρνει μια ροή αδιάκοπη.  Αναποφάσιστος ο κόσμος, μπερδεμένος, στα σύννεφα και στα πρέπει.   Χρώματα πάνε και μπερδεύονται στη ροή. Ένα συνεχές σουλατσαρισμα σε ψεύτικες ανάγκες  Να έχεις αντί να είσαι.    Μα πώς...

Η φθορά της φωνής

Η φθορά της φωνής

Μίλαγα κάποτε με κραυγές που άναβαν σπίρτα στους τοίχους, τώρα η φωνή μου είναι σκιά — ένα σούρσιμο σε παλιό πάτωμα. Ήταν θηρίο κάποτε, κοφτερή σαν μεταλλικό σύρμα, μα τη φίμωσαν με λόγια, με βελόνες, με καθρέφτες. Η φθορά δεν ήρθε με κραυγές αλλά με ψίθυρους, με τις...

Σκοπώ

Σκοπώ

Πορεία ατελείωτη, ζωή και παιχνίδι,Ατέλειωτο πάλι, μικρό μυστικό,Τέλεια, δεν είμαι μικρή, παραμένω,Το τέλος προσμένω από κάθε σκοπό. Προσμένω τη νίκη σε κάθε σταθμό,Ζωή και παιχνίδι, ακόμη σκοπώ,Ζεστό τραγουδάκι, γεμάτη καρδιά,Τελειώνει ο πόνος, μα άδεια αγκαλιά....

14 σχόλια

14 Σχόλια

    • sofia25164

      Όσο γίνεται κι όσο αντέχουμε ή μπορούμε! Την αγάπη μου!!!!!!

      Απάντηση
    • sofia25164

      Καλό βράδυ Μάχη μου την αγάπη μου σε όλους σας!!!!Φιλιά πολλά στα δύο σου Ν.ν!!!!!!!!!

      Απάντηση
  1. Βάσω Καρλή

    Πάρα πολύ ωραίο σαν το κόκκινο ξημέρωμα.

    Απάντηση
    • sofia25164

      Καλησπέρα Βάσω μου…ευχαριστώ πολύ!!!!!!Καλό Σ.Κ!!!!!!!!

      Απάντηση
    • sofia25164

      Έτρεξα να προλάβω μην χαθούν τα σχόλια…Ευχαριστώ πολύ που είσαι πάντα κοντά μου Λένα μου να έχεις ένα όμορφο Σ.Κ!!!!!!!! Φιλιά!!!!!!

      Απάντηση
  2. Χριστίνα Σουλελέ

    Πολύ τρυφερό και όμορφο!

    Απάντηση
    • sofia25164

      Να είσαι καλά Χριστίνα μου και να έχεις ένα όμορφο Σ.Κ!!!!!!!

      Απάντηση
  3. Ανώνυμος

    Πόσο όμορφο, με εικόνες και συναίσθημα και περίσσεια τρυφερότητα!!!!!!!

    Απάντηση
    • sofia25164

      Ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιο να έχεις ένα όμορφο Σ.Κ!!!!!!!!

      Απάντηση
  4. Μάρθα Δήμου

    Πάρα πολύ όμορφο. ” Κι ας αγαπήσω κι ας χαθώ …. σ’ όνειρο που δε φτάνω”. Η ποιητική ψυχή μπορεί να ονειρεύεται τα ακατόρθωτα!! Την καλησπέρα μου, Σοφία.

    Απάντηση
    • sofia25164

      Καλή σου μέρα Μάρθα μου… αυτά τα όνειρα μας πάνε μακριά, αυτά που δεν φτάνουμε!!!!!!!

      Απάντηση

Υποβολή σχολίου