23.09.2016
Ποίηση

Κόκκινο ξημέρωμα

Σοφία Ντούπη

sunrise_b

Μικρός που είναι ο χώρος μου
μα το παράθυρο απέναντι θα ανοίξω.
Τριγύρω του είναι ο κόσμος μου,
ολάκερος στα χέρια μου χωράει να τον κρατήσω!

Κι απ’ το παράθυρο μπορώ μια δρασκελιά να κάνω
κι ας αγαπήσω κι ας χαθώ… σ’ όνειρο που δεν φτάνω!
Σαν ταξιδέψει η καρδιά και το μυαλό λουφάξει…
με κόκκινο ξημέρωμα η μέρα θα χαράξει!

Κι αν την αλήθεια της καρδιάς
στους χτύπους της ανταμώσω,
θα σμίξω τις αγάπες μου, αυτές που ο νους χωρίζει.
Θα τις φορώ κι όταν πονώ και δεν θα μετανιώσω…
που χόρτασα κι ας πόνεσα και που η καρδιά μ’ ορίζει!

_

γράφει η Σοφία  Ντούπη

Ακολουθήστε μας

Αόρατο το φάσμα της σιωπής

Αόρατο το φάσμα της σιωπής

Ας πάρουμε τον Σπαρτιάτη Λεωνίδα: παρήγγειλλε στην Βασίλισσά του να μην κλάψει · διότι «Ω ξειν αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι...». Έτσι κι έμεινε στην αιωνιότητα, που με όσες δυνάμεις του απέμεναν έριξε το βέλος στον Ξέρξη....

Η Ροή

Η Ροή

Θολός ο ουρανός, το σκέπαστρο ασταθές. Μας παρασέρνει μια ροή αδιάκοπη.  Αναποφάσιστος ο κόσμος, μπερδεμένος, στα σύννεφα και στα πρέπει.   Χρώματα πάνε και μπερδεύονται στη ροή. Ένα συνεχές σουλατσαρισμα σε ψεύτικες ανάγκες  Να έχεις αντί να είσαι.    Μα πώς...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Η Ροή

Η Ροή

Θολός ο ουρανός, το σκέπαστρο ασταθές. Μας παρασέρνει μια ροή αδιάκοπη.  Αναποφάσιστος ο κόσμος, μπερδεμένος, στα σύννεφα και στα πρέπει.   Χρώματα πάνε και μπερδεύονται στη ροή. Ένα συνεχές σουλατσαρισμα σε ψεύτικες ανάγκες  Να έχεις αντί να είσαι.    Μα πώς...

Η φθορά της φωνής

Η φθορά της φωνής

Μίλαγα κάποτε με κραυγές που άναβαν σπίρτα στους τοίχους, τώρα η φωνή μου είναι σκιά — ένα σούρσιμο σε παλιό πάτωμα. Ήταν θηρίο κάποτε, κοφτερή σαν μεταλλικό σύρμα, μα τη φίμωσαν με λόγια, με βελόνες, με καθρέφτες. Η φθορά δεν ήρθε με κραυγές αλλά με ψίθυρους, με τις...

Σκοπώ

Σκοπώ

Πορεία ατελείωτη, ζωή και παιχνίδι,Ατέλειωτο πάλι, μικρό μυστικό,Τέλεια, δεν είμαι μικρή, παραμένω,Το τέλος προσμένω από κάθε σκοπό. Προσμένω τη νίκη σε κάθε σταθμό,Ζωή και παιχνίδι, ακόμη σκοπώ,Ζεστό τραγουδάκι, γεμάτη καρδιά,Τελειώνει ο πόνος, μα άδεια αγκαλιά....

14 σχόλια

14 Σχόλια

    • sofia25164
      sofia25164 στο 23/09/2016 σε 6:34 μμ

      Όσο γίνεται κι όσο αντέχουμε ή μπορούμε! Την αγάπη μου!!!!!!

      Απάντηση
    • sofia25164
      sofia25164 στο 23/09/2016 σε 8:31 μμ

      Καλό βράδυ Μάχη μου την αγάπη μου σε όλους σας!!!!Φιλιά πολλά στα δύο σου Ν.ν!!!!!!!!!

      Απάντηση
  3. Βάσω Καρλή
    Βάσω Καρλή στο 23/09/2016 σε 4:47 μμ

    Πάρα πολύ ωραίο σαν το κόκκινο ξημέρωμα.

    Απάντηση
    • sofia25164
      sofia25164 στο 23/09/2016 σε 8:33 μμ

      Καλησπέρα Βάσω μου…ευχαριστώ πολύ!!!!!!Καλό Σ.Κ!!!!!!!!

      Απάντηση
    • sofia25164
      sofia25164 στο 23/09/2016 σε 8:37 μμ

      Έτρεξα να προλάβω μην χαθούν τα σχόλια…Ευχαριστώ πολύ που είσαι πάντα κοντά μου Λένα μου να έχεις ένα όμορφο Σ.Κ!!!!!!!! Φιλιά!!!!!!

      Απάντηση
  5. Χριστίνα Σουλελέ
    Χριστίνα Σουλελέ στο 23/09/2016 σε 8:17 μμ

    Πολύ τρυφερό και όμορφο!

    Απάντηση
    • sofia25164
      sofia25164 στο 23/09/2016 σε 8:39 μμ

      Να είσαι καλά Χριστίνα μου και να έχεις ένα όμορφο Σ.Κ!!!!!!!

      Απάντηση
  6. Ανώνυμος
    Ανώνυμος στο 23/09/2016 σε 8:34 μμ

    Πόσο όμορφο, με εικόνες και συναίσθημα και περίσσεια τρυφερότητα!!!!!!!

    Απάντηση
    • sofia25164
      sofia25164 στο 23/09/2016 σε 8:45 μμ

      Ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιο να έχεις ένα όμορφο Σ.Κ!!!!!!!!

      Απάντηση
  7. Μάρθα Δήμου
    Μάρθα Δήμου στο 24/09/2016 σε 9:18 μμ

    Πάρα πολύ όμορφο. ” Κι ας αγαπήσω κι ας χαθώ …. σ’ όνειρο που δε φτάνω”. Η ποιητική ψυχή μπορεί να ονειρεύεται τα ακατόρθωτα!! Την καλησπέρα μου, Σοφία.

    Απάντηση
    • sofia25164
      sofia25164 στο 25/09/2016 σε 3:32 μμ

      Καλή σου μέρα Μάρθα μου… αυτά τα όνειρα μας πάνε μακριά, αυτά που δεν φτάνουμε!!!!!!!

      Απάντηση

Υποβολή σχολίου