Μικρός που είναι ο χώρος μου
μα το παράθυρο απέναντι θα ανοίξω.
Τριγύρω του είναι ο κόσμος μου,
ολάκερος στα χέρια μου χωράει να τον κρατήσω!
Κι απ’ το παράθυρο μπορώ μια δρασκελιά να κάνω
κι ας αγαπήσω κι ας χαθώ... σ’ όνειρο που δεν φτάνω!
Σαν ταξιδέψει η καρδιά και το μυαλό λουφάξει...
με κόκκινο ξημέρωμα η μέρα θα χαράξει!
Κι αν την αλήθεια της καρδιάς
στους χτύπους της ανταμώσω,
θα σμίξω τις αγάπες μου, αυτές που ο νους χωρίζει.
Θα τις φορώ κι όταν πονώ και δεν θα μετανιώσω...
που χόρτασα κι ας πόνεσα και που η καρδιά μ’ ορίζει!
_
γράφει η Σοφία Ντούπη
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
[…]και που η καρδιά μ’ ορίζει![…]
Μεγάλη υπόθεση!!!
Όσο γίνεται κι όσο αντέχουμε ή μπορούμε! Την αγάπη μου!!!!!!
ομορφιά ψυχής…
καλή σου μέρα Σοφία
Καλό βράδυ Μάχη μου την αγάπη μου σε όλους σας!!!!Φιλιά πολλά στα δύο σου Ν.ν!!!!!!!!!
Πάρα πολύ ωραίο σαν το κόκκινο ξημέρωμα.
Καλησπέρα Βάσω μου…ευχαριστώ πολύ!!!!!!Καλό Σ.Κ!!!!!!!!
Τρυφερή και γλυκιά όπως πάντα η Σοφία μας
Έτρεξα να προλάβω μην χαθούν τα σχόλια…Ευχαριστώ πολύ που είσαι πάντα κοντά μου Λένα μου να έχεις ένα όμορφο Σ.Κ!!!!!!!! Φιλιά!!!!!!
Πολύ τρυφερό και όμορφο!
Να είσαι καλά Χριστίνα μου και να έχεις ένα όμορφο Σ.Κ!!!!!!!
Πόσο όμορφο, με εικόνες και συναίσθημα και περίσσεια τρυφερότητα!!!!!!!
Ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιο να έχεις ένα όμορφο Σ.Κ!!!!!!!!
Πάρα πολύ όμορφο. ” Κι ας αγαπήσω κι ας χαθώ …. σ’ όνειρο που δε φτάνω”. Η ποιητική ψυχή μπορεί να ονειρεύεται τα ακατόρθωτα!! Την καλησπέρα μου, Σοφία.
Καλή σου μέρα Μάρθα μου… αυτά τα όνειρα μας πάνε μακριά, αυτά που δεν φτάνουμε!!!!!!!