Κόκκινο ξημέρωμα

Δημοσίευση: 23.09.2016

Ετικέτες

Κατηγορία

sunrise_b

Μικρός που είναι ο χώρος μου
μα το παράθυρο απέναντι θα ανοίξω.
Τριγύρω του είναι ο κόσμος μου,
ολάκερος στα χέρια μου χωράει να τον κρατήσω!

Κι απ’ το παράθυρο μπορώ μια δρασκελιά να κάνω
κι ας αγαπήσω κι ας χαθώ... σ’ όνειρο που δεν φτάνω!
Σαν ταξιδέψει η καρδιά και το μυαλό λουφάξει...
με κόκκινο ξημέρωμα η μέρα θα χαράξει!

Κι αν την αλήθεια της καρδιάς
στους χτύπους της ανταμώσω,
θα σμίξω τις αγάπες μου, αυτές που ο νους χωρίζει.
Θα τις φορώ κι όταν πονώ και δεν θα μετανιώσω...
που χόρτασα κι ας πόνεσα και που η καρδιά μ’ ορίζει!

 

_

γράφει η Σοφία  Ντούπη

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!

Ακολουθήστε μας

Αυτό-θανάτωση ίσον Μοναξιά

Αυτό-θανάτωση ίσον Μοναξιά

Όλα άρχισαν από την μνήμη, εκεί όπου εσύ κατοικείς, και δεν κοιτάω πιά τις φωτογραφίες σου, τις έχω θάψει πρώτα μέσα μου, το μόνο αποδεικτικό στοιχείο πως κάποτε υπήρξες. Σκυφτός μου γράφω αυτό το γράμμα, σκυφτός θα πει, ελάχιστος χώρος να καταλαμβάνει το σώμα, αυτό...

Morituri me salutan

Morituri me salutan

Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Morituri me salutan

Morituri me salutan

Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...

Οι μέρες της νιότης μας

Οι μέρες της νιότης μας

Αποκαΐδια στην ποδιά του Χρόνου  οι μέρες της νιότης μας  σκόρπισαν στο πρώτο τίναγμα.  Διαβατάρικα πουλιά που έχασαν την άνοιξη  απ’ του χειμώνα τις κορφές αγναντεύουν  ηλιόλουστα σκιρτήματα αλλοτινών ερώτων.  Παραδομένες στις ρυτίδες του καιρού  άλλες στεριές και...

Οι μέρες της νιότης μας

Άνθρωπος

Κι άλλοι πέρασαν τα τείχη, Άλλοι με δάφνες, Άλλοι με βάγια και άλλοι γκρεμίζοντας τα. Και εμείς παραμέναμε δίπλα τους εκεί  και τους δοξάζαμε. Τι και αν οι ύμνοι δεν γραφόταν για αυτούς. Τι και αν υμνούνταν φωναχτά για εμάς. Για εκείνους που ακολουθούμε πιστά,  Για...

14 σχόλια

14 Σχόλια

    • sofia25164

      Όσο γίνεται κι όσο αντέχουμε ή μπορούμε! Την αγάπη μου!!!!!!

      Απάντηση
    • sofia25164

      Καλό βράδυ Μάχη μου την αγάπη μου σε όλους σας!!!!Φιλιά πολλά στα δύο σου Ν.ν!!!!!!!!!

      Απάντηση
  1. Βάσω Καρλή

    Πάρα πολύ ωραίο σαν το κόκκινο ξημέρωμα.

    Απάντηση
    • sofia25164

      Καλησπέρα Βάσω μου…ευχαριστώ πολύ!!!!!!Καλό Σ.Κ!!!!!!!!

      Απάντηση
    • sofia25164

      Έτρεξα να προλάβω μην χαθούν τα σχόλια…Ευχαριστώ πολύ που είσαι πάντα κοντά μου Λένα μου να έχεις ένα όμορφο Σ.Κ!!!!!!!! Φιλιά!!!!!!

      Απάντηση
  2. Χριστίνα Σουλελέ

    Πολύ τρυφερό και όμορφο!

    Απάντηση
    • sofia25164

      Να είσαι καλά Χριστίνα μου και να έχεις ένα όμορφο Σ.Κ!!!!!!!

      Απάντηση
  3. Ανώνυμος

    Πόσο όμορφο, με εικόνες και συναίσθημα και περίσσεια τρυφερότητα!!!!!!!

    Απάντηση
    • sofia25164

      Ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιο να έχεις ένα όμορφο Σ.Κ!!!!!!!!

      Απάντηση
  4. Μάρθα Δήμου

    Πάρα πολύ όμορφο. ” Κι ας αγαπήσω κι ας χαθώ …. σ’ όνειρο που δε φτάνω”. Η ποιητική ψυχή μπορεί να ονειρεύεται τα ακατόρθωτα!! Την καλησπέρα μου, Σοφία.

    Απάντηση
    • sofia25164

      Καλή σου μέρα Μάρθα μου… αυτά τα όνειρα μας πάνε μακριά, αυτά που δεν φτάνουμε!!!!!!!

      Απάντηση

Υποβολή σχολίου