Κόσμος στο τρένο, του Ντέμη Κωνσταντινίδη
Κόσμος στο τρένο για το τριήμερο
Στέκεσαι εκεί, κάπου στη ράμπα
Αν ήσουνα μέσα στη σκέψη μου
Θα 'κανες το εισιτήριο τράμπα.
Θ' ανοίγαμε κατά τη θάλασσα
Με ήλιο, προς το μεσημέρι
Πίσω απ' τα δέντρα θα φορούσαμε
Μαγιό αγορασμένα απ' το πανέρι.
Στην άσπρη άμμο θα μας πότιζε
Το αλάτι την επιδερμίδα
Τη μέρα ετούτη θα ρουφούσαμε
Χωρίς καμιά ψεύτικη ελπίδα.
Γιατί αύριο πάλι ποιος μας ήξερε;
Συμφέροντα και υποχρεώσεις!
Ας έμεναν, αυτές τουλάχιστον
Οι εντυπώσεις...
_
γράφει ο Ντέμης Κωνσταντινίδης
από την ποιητική συλλογή “Ευλύγιστες μελαγχολίες”, Vakxikon
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Πολύ όμορφο και γλυκό το ποίημα σας Ντέμη Κωνσταντινίδη!!!
Πολύ αληθινό!!!Απλά πράγματα!!!
Εξαιρετικός για ακόμη μια φορά!
Σας ευχαριστώ θερμά! Καλή συνέχεια σε όλους.
απλό και ρεαλιστικό !!!