Κόσμος στο τρένο για το τριήμερο

Στέκεσαι εκεί, κάπου στη ράμπα

Αν ήσουνα μέσα στη σκέψη μου

Θα 'κανες το εισιτήριο τράμπα.

 

Θ' ανοίγαμε κατά τη θάλασσα

Με ήλιο, προς το μεσημέρι

Πίσω απ' τα δέντρα θα φορούσαμε

Μαγιό αγορασμένα απ' το πανέρι.

 

Στην άσπρη άμμο θα μας πότιζε

Το αλάτι την επιδερμίδα

Τη μέρα ετούτη θα ρουφούσαμε

Χωρίς καμιά ψεύτικη ελπίδα.

 

Γιατί αύριο πάλι ποιος μας ήξερε;

Συμφέροντα και υποχρεώσεις!

Ας έμεναν, αυτές τουλάχιστον

Οι εντυπώσεις...

 

_

γράφει ο Ντέμης Κωνσταντινίδης 

από την ποιητική συλλογή “Ευλύγιστες μελαγχολίες”, Vakxikon

Διαβάστε όλα τα άρθρα της δράσης 'Τρενογραφίες'

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!