Λίγο πριν φύγεις
Σε λίγο θα ξημέρωνε και τότε όλα θα τελείωναν. Η Ζωή κάθισε σκεπτική στο πέταλο ενός κρίνου. “Γιατί γεννήθηκα πεταλούδα και όχι άνθρωπος;” αναρωτήθηκε.“Εκείνοι ζουν τόσα χρόνια, που στο τέλος χάνουν την αξία της ζωής! Ενώ εμείς; Τι να προλάβουμε να κάνουμε μέσα σε μία μέρα; Πόσο ευτυχισμένες να είμαστε, όταν ξέρουμε ότι το μέλλον μας είναι προκαθορισμένο και έχει ημερομηνία λήξης;”. Την έπνιγε το άδικο… Έμεινε εκεί να σκέφτεται για ώρα, ώσπου οι πρώτες ηλιαχτίδες σκέπασαν τα μάτια της. Λίγο πριν φύγει, αντικρίζοντας για τελευταία φορά τον κρίνο, το οποίο έμελε να γίνει η οριστική της κατοικία, χάραξε πάνω του την φράση: «Ζήσε σήμερα σαν να πρόκειται να πεθάνεις αύριο.»
Ήξερε πως εκείνα ήταν τα τελευταία της λεπτά… Δεν την ένοιαζε όμως, έφευγε ευτυχισμένη! Πλέον ήξερε πως σημασία δεν έχει η διάρκεια αλλά το ταξίδι.
_
γράφει η Λίλα Παντελίδου
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Πολύ ωραίο Λίλα, ένας μικρός ύμνος στην ζωή!
με συγκίνησε η πένα σου ,συγκινητικά στοχαστική η γραφή σου ,την χάρηκα ,δεν ξέρω αν μπορώ να σε αξιολογήσω αγαπητή Λίλα και με ποιον τρόπο γι΄αυτό το δηλώνω περιφραστικά ΕΥΓΕ ΣΟΥ !
Πόσο όμορφα συμπυκνωμένο το μεγάλο μήνυμα…. Λιτά, απέριττα… Τα λες όλα…
Υπεροχο και συγκινητικο, γεματο ευαισθησια και νοημα 🙂
Σας ευχαριστώ πολύ μέσα από την καρδιά μου για τα καλά σας λόγια!!!!!
Σας ευχαριστώ πολύ μέσα από την καρδιά μου για τα καλά σας λόγια !!!
Μπράβο σας Λίλα!!!
Ετσι όμορφα και θετικά να βλέπουμε τη ζωή μας…
πολύ όμορφο ! περιμένουμε την επόμενη ιστορία σου … μπράβο σου!
Εξαιρετικό !!!!!!!!!!!!